Οι τελευταίες εξελίξεις με τις τηλεοπτικές άδειες και το ΣτΕ θα μπορούσαν να είναι για πολλά γέλια, πλην όμως η σοβαρότητα των εξελισσόμενων γεγονότων δεν το επιτρέπει. Δεν μπορείς καν να σταυροκοπηθείς για το τελευταίο θαύμα της κυβέρνησης που εκεί που πήγαινε για 4 άδειες, τώρα θα βρεθεί ίσως και με 8, έστω και προσωρινές, κάτι σαν το θαύμα του εν Κανά γάμου!
Το μείζον, κατά την άποψή μου, είναι αυτή η άνευ προηγουμένου επίθεση και σύγκρουση της εκτελεστικής εξουσίας με τη δικαστική.
Μια σύγκρουση που καταπατά θεμελιωμένες αρχές της Δημοκρατίας στον δυτικό κόσμο, από την εποχή του Μοντεσκιέ. Μια τυφλή και ανερμάτιστη σύγκρουση, με ταπεινά ελατήρια από την πλευρά της κυβέρνησης, κατά του ενός από τους τέσσερις βασικούς πυλώνες της αστικής μας Δημοκρατίας, αυτού της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, επειδή απλώς δεν τη βολεύει η δικαστική της κρίση, η οποία εκπορεύεται από την εφαρμογή του Συντάγματος και των νόμων του κράτους.
Μια αχαρακτήριστη επίθεση στον ανεξάρτητο θεσμό τον οποίο επιχείρησε να ποδηγετήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο από τη Θεσσαλονίκη στοιχημάτιζε ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο οι ανώτατοι δικαστές να κρίνουν αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά. Η συνέχεια δόθηκε σχεδόν απ’ όλους τους υπουργούς και τα στελέχη της κυβέρνησης που όλο το προηγούμενο διάστημα ρητόρευαν θεωρώντας αδιανόητη μια διαφορετική απόφαση, εκφράζοντας ταυτόχρονα την… πίστη τους στην ελεύθερη και ακηδεμόνευτη κρίση των δικαστών!
Και όταν από την πρώτη διάσκεψη της ολομέλειας του ΣτΕ διαφάνηκε ότι οι δικαστές δεν μπορούν να παραβλέψουν τις σαφέστατες διατάξεις του Συντάγματος, μετήλθαν τις πιο χυδαίες μεθόδους, μη ορρωδώντας ακόμα και σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα δικαστή.
Το όλο παρασκήνιο με τις παντοειδείς πιέσεις και απειλές για μια απόφαση που θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να συνεχίσει το αφήγημά της (το μόνο που της είχε απομείνει) για το πόσο αριστερή είναι και πώς τσακίζει τη διαπλοκή και τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών όταν θα ανοίξουν τα στόματα, φοβούμαι ότι θα παράσχει πολύ υλικό για κάποιου άλλου είδους δικαστήρια που δεν άπτονται του Συντάγματος, αλλά του Ποινικού Κώδικα.
Ακρως επικίνδυνη, επίσης, είναι η προσπάθεια ενεργοποίησης του κοινωνικού αυτοματισμού με εκείνη την ανεκδιήγητη δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου, η οποία με δυσκολία κρατούσε τα δάκρυά της για τα 15.000 παιδάκια που θα μείνουν εκτός παιδικών σταθμών, τις 4.000 νοσοκόμες που δεν θα προσληφθούν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους ταλαίπωρους ασθενείς του Εθνικού Συστήματος Υγείας, γιατί κάποιοι ανάλγητοι δικαστές αποφάσισαν όπως αποφάσισαν, χωρίς να τους λάβουν υπόψη τους.
Το επόμενο που θα μπορούσε να μας πει η κυρία Γεροβασίλη είναι πόσοι άστεγοι θα έβρισκαν στέγη και θαλπωρή αν πετούσαν έξω από τις βίλες τούς πλούσιους της Εκάλης και του Ψυχικού και πόσες προσλήψεις θα μπορούσαν να κάνουν αν εθνικοποιούσαν τις 5-10 μεγάλες βιομηχανίες που υπάρχουν στη χώρα, οι ιδιοκτήτες των οποίων κερδοσκοπούν από την υπεραξία των εργαζομένων τους!
Αραγε υπάρχουν ακόμη ακροατές που μπορεί να πιστεύουν αυτές τις άκρως διχαστικές απόψεις, οι οποίες απειλούν να τορπιλίσουν την ενότητα του ελληνικού λαού που τόσο αναγκαία είναι αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνάει ο τόπος; Αν ναι, τότε πρέπει να ανησυχούμε πολύ για τα μελλούμενα και δεν υπάρχει η πολυτέλεια ούτε καν τέτοιων διχαστικών σκέψεων.
Γιατί το έσχατο σημείο μιας οιασδήποτε κρίσης -και μακάρι να μην το ζήσουμε ποτέ- είναι να ξυπνήσουν και να ενεργοποιηθούν τα χαμηλότερα ένστικτα των ανθρώπων που ούτως ή άλλως υπάρχουν μέσα τους.