Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με το κουαρτέτο για τα Εργασιακά – Συνδικαλιστικά θα είναι δύσκολες και επίπονες, καθώς αγγίζουν τον ιδεολογικό και πελατειακό σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. Τα επεισόδια που θα δούμε και θα ακούσουμε προσεχώς θα είναι πολλά έως ότου καταλήξουν, αν καταλήξουν, σε συμφωνία για τη δεύτερη αξιολόγηση.
Εν πολλοίς, δε, αυτό είναι κατανοητό όποιες επιφυλάξεις και αντιρρήσεις κι αν έχει κανείς.
Ωστόσο, άλλο αυτό κι άλλο τα εκκρεμή προαπαιτούμενα από την προηγούμενη αξιολόγηση, για τα οποία από τον Ιούνιο δεν έχουν κάνει σχεδόν τίποτα και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν, καθώς τους διεμήνυσαν οι δανειστές ότι αν μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου δεν τα ολοκληρώσουν τότε να ξεχάσουν την υπόλοιπη δόση των 2,8 δισ. ευρώ. Λεφτά που τα περιμένει πώς και πώς η αγορά.
Κουτοπονηριά ή χαρακτηριστική κυβερνητική αναβλητικότητα ακόμα και για επουσιώδη ζητήματα μόνο και μόνο για να δείχνουν ότι το παλεύουν μέχρι την ύστατη στιγμή;
Γιατί ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πού είναι το πρόβλημα στο να βρουν τρία πρόσωπα κοινής αποδοχής για το διοικητικό συμβούλιο του Υπερταμείου και να κλείσει αυτό το προαπαιτούμενο;
Γιατί σώνει και καλά αυτά τα πρόσωπα πρέπει να είναι από την «παρέα της Αίγινας» ή από το στελεχιακό δυναμικό του κόμματος;
Οσοι δηλαδή δεν έχουν ένσημα στους «αριστερούς αγώνες» και χιλιόμετρα σε πορείες δεν μπορούν να μετέχουν σε κρατικά αξιώματα και θέσεις ευθύνης; Και άραγε αυτό είναι το μείζον για την κυβέρνηση; Αν θα είναι δικός τους ή από τους άλλους;
Το γεγονός αυτό καθαυτό, ότι υπέγραψαν τη δημιουργία του Υπερταμείου στο οποίο θα περάσει όλη η περιουσία του ελληνικού κράτους για 99 χρόνια και πρόεδρος με καταλυτικό ρόλο στη διαχείριση και αξιοποίηση αυτής της περιουσίας θα είναι ξένος, δεν τους πείραξε και τους πειράζει αν οι τρεις σύμβουλοι της ελληνικής πλευράς θα είναι ή όχι Συριζαίοι;
Το ίδιο για τις διοικήσεις τραπεζών, ΤΧΣ κ.λπ. Η πιο τρανή απόδειξη είναι η τελευταία απόπειρα να τοποθετήσουν διοίκηση στην «αγαπημένη» τους μη συστημική Τράπεζα Αττικής, που δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις και τους όρους του νόμου και του κανονισμού του SSM, και θεώρησαν ότι θα περάσουν την μπάλα κάτω από τα πόδια του Στουρνάρα και άφησέ τον να τρέχει να ξεμπλέξει με τον Ντράγκι και τον Ρέγκλινγκ!
Βλέπετε, επειδή κάποιοι από αυτούς έχουν μάθει να λειτουργούν και να πορεύονται ανεύθυνα και χωρίς συνέπειες, το ίδιο συμβαίνει και με όλους τους άλλους.
Υποκρισία και φαρισαϊσμός στο έπακρο, την ώρα που η χώρα βουλιάζει ξανά και το φάντασμα ενός ακόμα μνημονίου πλησιάζει απειλητικά, καθώς αυτοί που μας κυβερνούν ακόμα δεν έχουν καταλάβει τις επιπτώσεις των ερασιτεχνικών πειραματισμών τους.
Ολες οι δομές του κράτους είναι διαλυμένες και υπολειτουργούν, η αγορά και η επιχειρηματικότητα στην Εντατική και μια κοινωνία απελπισμένη, οργισμένη και εξαθλιωμένη, κι όμως η κυβέρνηση τους αντιμετωπίζει με το «έλα ,μωρέ, και τι έγινε;». Το δε βασικό επιχείρημά τους είναι ότι δεν φταίνε αυτοί που έφτασε η χώρα σε αυτό το χάλι αλλά αυτοί που κυβερνούσαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια. Στους 20 μήνες που κρατούν την τύχη της χώρας στα χέρια τους λες και δεν έγινε τίποτα. Δεν χειροτέρεψε η κατάσταση, αλλά αντίθετα βελτιώθηκε και είναι θέμα ολίγου χρόνου να εκτιναχτεί η οικονομία και να τρίβουμε όλοι τα μάτια για το θαύμα! Χώρια που μόλις πουληθούν τα βοσκοτόπια του φίλου του Καλογρίτσα και πληρώσει το Δημόσιο για την τηλεοπτική άδεια, έξω φτώχεια για τις ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας μας! Ομως, όπως μου έλεγε πρόσφατα αναγνώστης συνταξιούχος: «Αν με πονάνε και με εξοργίζουν μία φορά με τις περικοπές της σύνταξης μου και τους νέους φόρους που μου επέβαλλαν, με πονάει δέκα η κοροϊδία τους ότι αυτά που συμβαίνουν είναι της φαντασίας μου!».