Δεν είναι η πρώτη φορά θα πείτε που μαύρα σύννεφα μαζεύονται πάνω από τον ουρανό της χώρας. Τα ‘χουμε συνηθίσει. Οπως έχουμε συνηθίσει να πορευόμαστε εφτά χρόνια στο χείλος της αβύσσου.
Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Με μια, διαφορά, όμως. Στην παρούσα φάση, ενώ τα μηνύματα που έρχονται είναι άκρως απελπιστικά, η κυβέρνησή μας προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα βαίνουν καλώς και όπου να ‘ναι βγαίνουμε στο ξέφωτο και την κανονικότητα. Μια κανονικότητα που υπάρχει μόνο στα μυαλά τους. Φαίνεται πως οι παραμορφωτικοί φακοί στα μάτια τους κάνουν το μαύρο άσπρο, κάτι που δεν συμβαίνει για όλους τους υπόλοιπους. Εχουμε και λέμε: οι περικοπές στις επικουρικές συντάξεις έφτασαν ως και 40% και στις κύριες 6%.
«Οσο είμαστε εμείς στην εξουσία δεν πρόκειται να γίνει καμιά περικοπή σε συντάξεις και μισθούς», συνεχίζει να διακηρύσσει με περισσό θράσος και κοροϊδία ο Κατρούγκαλος.
«Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», φωνάζουν τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ στις επαναστατικές μαζώξεις τους αλλά με τη λήξη της αποχής των δικηγόρων κάθε Τετάρτη στα ειρηνοδικεία της χώρας παίζονται εκατοντάδες δράματα με πλειστηριασμούς σπιτιών ακόμα και για ευτελή χρέη προς το Δημόσιο και τις τράπεζες. «Η χρονιά θα κλείσει με θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη», διαβεβαίωνε μόλις πριν από 20 μέρες ο πρωθυπουργός και τώρα μαθαίνουμε ότι στο σχέδιο Προϋπολογισμού που κατατίθεται παίρνει ως δεδομένο ξανά μια ύφεση της τάξης 0,3%!
«Ανοιξε ο δρόμος για τη ρύθμιση του χρέους», επαίρονται με κάθε ευκαιρία οι κυβερνητικοί επιτελείς όταν την ίδια στιγμή ο Δραγασάκης ομολογεί να μην περιμένουμε ρύθμιση πριν το 2018. Το ίδιο βέβαια κάνει και ο Σόιμπλε, που λέει πως το πρόβλημά μας στην παρούσα φάση δεν είναι ούτε το χρέος ούτε τα επιτόκια αλλά η εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Εσείς ποιον θα πιστεύατε για το συγκεκριμένο θέμα, τον Τσίπρα ή τον Σόιμπλε; Μήπως μπορεί να γίνει με κάποιον μαγικό τρόπο μονομερής ρύθμιση και δεν το πήραμε χαμπάρι;
– Η ανεργία για πρώτη φορά στην τελευταία 15ετία αυξήθηκε κατά 27.500 άτομα και τον Αύγουστο, όταν συγκυριακά έστω, λόγω αιχμής τουριστικής περιόδου, συγκρατείται.
– Μείωση εσόδων πάνω από 3% στον τουρισμό παρά το νέο ρεκόρ αφίξεων.
– Μείωση του τζίρου στο λιανεμπόριο κατά 3,6% τον Ιούλιο.
– Μείωση της κατανάλωσης στα είδη πρώτης ανάγκης στα σούπερ μάρκετ κατά 12% στο οκτάμηνο!
– Μείωση των αμοιβών στους επαγγελματίες τεχνίτες κατά 13,6% στο εξάμηνο.
– Στα 6,8 δισ. ευρώ οι οφειλές του κράτους προς τους προμηθευτές του Δημοσίου παρά τα 1,8 δισ. που δόθηκαν με τη δόση του Ιουλίου.
– Αύξηση κατά 1,1 δισ. ευρώ των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την Εφορία, οι οποίες αναρριχήθηκαν στα 91,5 δισ. στο τέλος Αυγούστου.
– Την ώρα που ο δείκτης οικονομικού κλίματος στην Ευρώπη παρουσιάζει άνοδο, στην Ελλάδα σημειώνει και νέα πτώση, φτάνοντας στις 91,4 από 92,5 μονάδες.
– Μείωση των εξαγωγών κατά 1,8% στο επτάμηνο.
– Πτώση στην οικοδομική δραστηριότητα τον Ιούνιο κατά 27,6%.
– Πτώση στη βιομηχανική παραγωγή κατά 5,9% τον Ιούλιο.
Και τα στοιχεία αυτά είναι επίσημα και καταγεγραμμένα.
Κατόπιν αυτών, λοιπόν, πόθεν προκύπτει η επιχειρούμενη θετική αφήγηση της κυβέρνησης, η οποία αγκομαχεί να κλείσει με την ψυχή στο στόμα τη δεύτερη αξιολόγηση για να πάρουμε την υποδόση των 2,8 δισ.; Και η οποία είναι προϋπόθεση για να ξεκινήσει η τρίτη και φαρμακερή αξιολόγηση που θα υπεισέλθει στον σκληρό πυρήνα των απαιτησεών τους για Εργασιακά, συνδικαλιστικά αλλά και επανεξέταση του συνταξιοδοτικού, την οποία απαιτεί το ΔΝΤ προκειμένου να συνεχίσει να μετέχει στο πρόγραμμα. Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να μην έχει στον ορατό ορίζοντα θεσμικά εμπόδια του τύπου προεδρική εκλογή, δημοτικές εκλογές ή ευρωεκλογές και δυνητικά θα μπορούσε να ελπίζει σε εξάντληση της τετραετίας, αλλά η σκληρή καθημερινότητα που γεννάει μόνο οργή και απελπισία είναι το ανυπέρβλητο εμπόδιό της.
Βλέπετε, οι ανέξοδες μαγκιές με τις τηλεοπτικές άδειες ελάχιστα έως καθόλου αφορούν τον πολύ κόσμο, ούτε ανακουφίζουν τον πόνο και τη δυστυχία που έχουν επιφέρει οι ανερμάτιστοι και ερασιτεχνικοί πειραματισμοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και ο χειμώνας που έρχεται θα είναι «θερμός» απ’ όλες τις απόψεις, εκτός από τον καιρό, για τον όποιο δεν μπορεί να υπάρξει τόσο μακρινή πρόβλεψη.