Σε ένα άλλο επίπεδο, αυτό των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, οδηγείται ο διπλός «εμφύλιος πόλεμος» που βαστάει εδώ και τρεις δεκαετίες στην οικογένεια Αγγελόπουλου, μια από τις ισχυρότερες επιχειρηματικές οικογένειες του τόπου.
Αιτία για όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση που έφερε πολλές φορές στα δικαστήρια τα δύο αδέλφια, Θεόδωρο και Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο, αλλά στη συνέχεια και τους γιους του δεύτερου με τον πατέρα τους, δεν είναι άλλη από τη διαχείριση της τεράστιας οικογενειακής περιουσίας που περιλαμβάνει πλήθος επιχειρηματικών δραστηριοτήτων – από τη βιομηχανία και τη ναυτιλία, μέχρι το real estate και τις τράπεζες.
Στο τελευταίο επεισόδιο, για την ιστορική αυτή κόντρα, μετά από την κίνηση του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, εγκαινιάζεται ένας νέος γύρος που θα παιχτεί και στο πεδίο των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Σε κάθε περίπτωση, η ανάρτηση χθες στη σχετική σελίδα της έκθεσης με την οποία προγραμματίζεται να βγουν στο σφυρί ακίνητα των κληρονόμων του αδελφού του, είναι αλήθεια ότι προκάλεσε εντύπωση.
Βέβαια, όπως πιθανολογείται, πολύ δύσκολα θα δούμε πράγματι να χτυπάει το σφυρί στις 9 Δεκεμβρίου, καθώς ήδη οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος, αλλά και η σύζυγος του εκλιπόντος πατέρα τους, προετοιμάζουν τις δικές τους κινήσεις προκειμένου να αποτραπεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Πάντως, σε αυτή τη φάση και μέχρι τώρα στο επίκεντρο βρίσκονται τέσσερα ακίνητα. Το ένα επί της Ηρώδου Αττικού, σε μια από τις πιο γνωστές πολυκατοικίες της πιο ακριβής περιοχής των Αθηνών, το δεύτερο στο Παλαιό Ψυχικό και τα άλλα δύο στο Χαλάνδρι και αφορούν διαμερίσματα, αποθήκες και θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων.
Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος στρέφεται κατά των δύο γιων του αποβιώσαντος αδελφού του Κωνσταντίνου, Παναγιώτη και Γιώργου καθώς και της συντρόφου του Ευανθίας Παπαγιαννοπούλου, αλλά της κόρης της Αικατερίνης Πετροπούλου, για απαίτηση ύψους 9.719.298,79 ευρώ, με τη συνολική τιμή πρώτης προσφοράς των παραπάνω ακινήτων να διαμορφώνεται σε 5.994.745 ευρώ.
Η συγκεκριμένη απαίτηση θεμελιώνεται σε απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, το 2021, η οποία δικαίωσε τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο στην αντιπαράθεσή του με τον αδελφό του Κωνσταντίνο, υποχρεώνοντας τον τελευταίο να του καταβάλλει άνω των 80 εκατ. ευρώ. Μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου η διαμάχη «κληρονομήθηκε» μαζί με την περιουσία του στους γιούς του Παναγιώτη και Γιώργο καθώς και στις επίσης κληρονόμους Ευανθία Παπαγιαννοπούλου και Αικατερίνη Πετροπούλου, με βάση τα πιστοποιητικά περί μη αποποιήσεως του κληρονομικού δικαιώματος όσον αφορά την κληρονομία του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου είτε με το ευεργέτημα της απογραφής, είτε χωρίς, κατά περίπτωση.
Και δεύτερο «πακέτο» με 17 πλειστηριασμούς
Το χθεσινό «πακέτο» πλειστηριασμών διαδέχθηκε σήμερα Τρίτη 18 Οκτωβρίου ένα δεύτερο με 17 πλειστηριασμούς για τα υπόλοιπα ποσοστά κυριότητας των ακινήτων επί της Ηρώδου Αττικού, στο Π. Ψυχικό και στο Χαλάνδρι και τα οποία αφορούν διαμερίσματα, οικόπεδα, αποθήκες και θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων.
Όπως και οι πλειστηριασμοί που δημοσιοποιήθηκαν χθες, έχουν προγραμματιστεί για τις 9 Δεκεμβρίου, επισπεύδων είναι ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος που στρέφεται κατά των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου καθώς και της Ευανθίας Παπαγιαννοπούλου, αλλά της κόρης της Αικατερίνης Πετροπούλου, για απαίτηση ύψους 9.719.298,79 ευρώ.
Η συνολική τιμή πρώτης προσφοράς για αυτά τα νέα δικαιώματα ανέρχεται στο ποσό των 9.656.400 ευρώ. Συμπεριλαμβανομένων και των χθεσινών η συνολική τιμή εκκίνησης φτάνει τα 15.651.145 ευρώ.
Το χτίσιμο της «αυτοκρατορίας»
Όλα αυτά, βέβαια, δεν θυμίζουν σε τίποτα την αφετηρία της οικογένειας, όταν οι τέσσερις γιοι του Θεόδωρου Αγγελή Αγγελόπουλου, Άγγελος, Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης, ξεκίνησαν ξυπόλητοι από το μικρό χωριό Βλαχοράτπη Αρκαδίας. «Δουλεύαμε από το πρωί ως αργά το βράδυ για να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας και να δημιουργήσουμε τις επιχειρήσεις, οι οποίες τόσα προσέφεραν και προσφέρουν στη χώρα μας και στους εργαζομένους» είχε αφηγηθεί ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος χρόνια αργότερα για την εποχή του 1922 που η οικογένεια ήρθε στην Αθήνα.
Το 1925 ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος και οι τρεις γιοι του, ξεκίνησαν το εμπόριο ειδών σιδήρου. Ο μεγαλύτερος αδελφός τους Άγγελος, ακολούθησε πανεπιστημιακή σταδιοδρομία ως καθηγητής των οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διετέλεσε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1932, δημιούργησαν το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής ειδών συρματουργίας, στην οδό Πειραιώς 197, με την επωνυμία «Ελληνικά Συρματουργεία Θ.Α. Αγγελόπουλος & Υιοί». Έτσι άρχισαν πλέον να μπαίνουν στη μεταποίηση (παραγωγή καρφιών, πεταλόκαρφων και γαλβανισμένων συρματοπλεγμάτων). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1938, τοποθετήθηκαν ηλεκτρικοί κλίβανοι των 6-8 τόνων που παρήγαγαν χάλυβα, ο οποίος στη συνέχεια διαμορφωνόταν στις τότε εγκαταστάσεις ελάστρων σε χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος. Η όλη δραστηριότητα, όμως, σταμάτησε με την έναρξη του πολέμου.
Η ίδρυση και γιγάντωση της Χαλυβουργικής
Την περίοδο μετά την απελευθέρωση, το 1948, οι Αγγελόπουλοι προχωρούν στη σύσταση Ανωνύμου Εταιρείας, η οποία είναι από τότε γνωστή ως Χαλυβουργική A.E. Το 1951 οι δραστηριότητες μεταφέρονται στην Ελευσίνα και το 1953 αρχίζει η λειτουργία ηλεκτρικών κλιβάνων των 20 τόνων.
Το 1958 εγκαθίσταται ένας κλίβανος Siemens Martin των 40 τόνων, ενώ διακόπτεται η λειτουργία των μικρών κλιβάνων της οδού Πειραιώς.
Προς το τέλος όμως της δεκαετίας του ‘50 οι απαιτήσεις της αγοράς σε χάλυβα αυξάνονται λόγω της εντατικής ανοικοδόμησης της χώρας. Τότε ελήφθη η μεγάλη απόφαση για την μετεξέλιξη της εταιρείας με την καθετοποίηση της παραγωγής. Στο πλαίσιο αυτό, το 1961 θεμελιώθηκε η πρώτη υψικάμινος στην Ελλάδα, που ολοκληρώθηκε το 1963, όταν άρχισε να κατασκευάζεται και η δεύτερη.
Παράλληλα ετοιμάζεται το χαλυβουργείο, όπου ο παραγόμενος στις υψικαμίνους χυτοσίδηρος μετατρέπεται μέσα σε σύγχρονους μεταλλάκτες LD και με την εμφύσηση καθαρού οξυγόνου σε χάλυβα. Η ανάγκη χρήσης καθαρού οξυγόνου οδηγεί και στην εγκατάσταση τριών μονάδων παραγωγικής ικανότητας 7.500-8.000 κυβικών μέτρων την ώρα.
Τον Ιούνιο του 1963 αρχίζει η παραγωγή χυτοσιδήρου και χάλυβα από σιδηρομετάλλευμα. Την περίοδο1963-75 ακολουθεί και η δεύτερη υψικάμινος, η οποία ανεβάζει τη συνολική ετήσια δυναμικότητα σε πάνω από 1 εκατομμύριο τόνους χυτοσιδήρου το χρόνο, ενώ παράλληλα τίθενται σε λειτουργία μία μονάδα παραγωγής κωκ για τις ανάγκες της υψικαμίνου και μία μονάδα ελασματουργείου για την παραγωγή θερμής και ψυχρής έλασης χαλυβδοφύλλων σε ρολά και φύλλα.
Από το 1977 αρχίζει και η λειτουργία τριών ηλεκτρικών κλιβάνων των 100 τόνων και το 1982 ολοκληρώνεται η εγκατάσταση νέας υπερσύγχρονης μονάδας παραγωγής χαλυβδοφύλλων ψυχρής έλασης.
Το 1986, ωστόσο, η ιστορία της οικογένειας θα στιγματιστεί από την άγρια δολοφονία του Δημήτρη Αγγελόπουλου από τη «17 Νοέμβρη», μετά την οποία ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος έμεινε μόνος στο «τιμόνι» της Χαλυβουργικής.
Αυτό δεν εμπόδισε την εταιρεία να συνεχίσει την ανοδική πορεία της, καθώς με «όπλο» την ποιοτική υπεροχή των προϊόντων της κατάφερε να «ξεκλειδώσει» πολλές ξένες αγορές, από τα Βαλκάνια και την Ευρώπη μέχρι τη μακρινή Ιαπωνία.
Το 1994 η Χαλυβουργική έγινε η πρώτη ελληνική εταιρεία στην οποία απονέμεται πιστοποιητικό συμμόρφωσης από τον ΕΛΟΤ για τους παραγόμενους χάλυβες οπλισμού σκυροδέματος.
Το 1998, τα ηνία της ιστορικής επιχείρησης αναλαμβάνει ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, ο οποίος το 2001 παίρνει τη μεγάλη απόφαση να προχωρήσει στον ριζικό εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων μέσω επενδυτικού προγράμματος ύψους 250 εκατ. ευρώ.
Το 2003, ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της επένδυσης ύψους 150 εκατ. ευρώ και άρχισε η λειτουργία των νέων παραγωγικών εγκαταστάσεων πρωτοποριακής τεχνολογίας. Το 2006 ολοκληρώθηκε και η δεύτερη φάση της επένδυσης, ύψους 100 εκατ. ευρώ, με την λειτουργία του δεύτερου υπερσύγχρονου ελασματουργείου καθώς και δύο νέων μονάδων παραγωγής πλεγμάτων στο εργοστάσιο Ελευσίνας, οι οποίες εξασφάλιζαν στην Χαλυβουργική ετήσια παραγωγική ικανότητα ύψους 1.000.000 τόνων. Ακόμη, κατασκευάζονται και νέοι, υπερσύγχρονοι αποθηκευτικοί χώροι.
Έναν χρόνο μετά, το 2007, πραγματοποιείται νέα επένδυση για την πρώτη στη χώρα μας μονάδα παραγωγής Spooler η οποία παρέχει τη δυνατότητα παραγωγής προϊόντων χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος σε ειδικού τύπου κουλούρες (Compact Rebar Coils).
Η κρίση και το λουκέτο
Εκείνη την περίοδο, όμως, τόσο η Ελλάδα, όσο και η διεθνής οικονομία εισέρχονταν στο σκοτεινό τούνελ της οικονομικής κρίσης. Έτσι, η κατάρρευση της ζήτησης για χαλυβουργικά προϊόντα, σε συνδυασμό με τα υψηλά δάνεια που είχαν ληφθεί για κεφάλαια κίνησης και νέες επενδύσεις, οδήγησαν τη βιομηχανία στα βράχια, με τα χρέη, -ακόμη και προς τη ΔΕΗ-, να την πνίγουν. Τα φουγάρα έσβησαν από το 2013 και έκτοτε λειτουργούσε το ελασματουργείο για λίγα χρόνια ακόμη.
Παρά τις διαδοχικές «ενέσεις» των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου εκ μέρους του βασικού μετόχου, το αδιέξοδο ήταν δεδομένο. Στις προσπάθειες που έγιναν ακόμη και για την εξεύρεση ενδιαφερόμενου στρατηγικού επενδυτή, δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα. Έτσι, τον Δεκέμβριο του 2018 σταμάτησε οριστικά η λειτουργία του εργοστασίου της Ελευσίνας, ενώ ακολούθησε η εθελουσία έξοδος των εργαζομένων και απέμεινε μόνο η διοίκηση.
Όσον αφορά την κατανομή των μετοχικών ποσοστών της εταιρείας, με βάση την πιο πρόσφατη εικόνα, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος ήλεγχε άμεσα ως φυσικό πρόσωπο το 1,51%, ενώ οι δύο γιοι του Παναγιώτης και Γιώργος από 0,48%. Tο υπόλοιπο 97,53% κατανέμεται σε εννέα εταιρείες συμφερόντων τους. Συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο ποσοστό, 28,06%, ελέγχεται από την Parula Shipping Inc και ακολουθούν οι Sky Ocean Shipping, με 16,22%, Afrima Establishment και Eltrol Anstalt που έχουν από 11,91%, η Solva Corporation με 9,97%, η Sea Island με 8,93%, η Light Blue Shipping με 8,32%, η Akron Corporation με 2,18% και η Saphire Corporation με 0,03%.
Ο πρώτος «εμφύλιος»
Ασφαλώς, η Χαλυβουργική ήταν ένα μόνο κομμάτι της τεράστιας οικογενειακής περιουσίας που έφερε σε αντιπαράθεση τους αδελφούς Θεόδωρο και Κωνσταντίνο.
Η αφετηρία αυτής της διαμάχης ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος παντρεύτηκε την τότε 35χρονη Γιάννα Δασκαλάκη, με τον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο να κατηγορεί τον αδελφό του ότι είχε πάρει το μεγαλύτερο τμήμα της περιουσίας, το οποίο και κακοδιαχειριζόταν. Ακολούθησαν έξι αγωγές εκ μέρους του με τις οποίες διεκδικούσε συνολικά 3,3 δισ. δολάρια.
Στις 3 Ιανουαρίου 1999, ο πατέρας τους Παναγιώτης επιχειρώντας να γεφυρώσει το χάσμα, δήλωσε ότι εκείνος είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης αλλά και διαχειριστής των οικογενειακών επιχειρήσεων σε Ελλάδα και εξωτερικό, προβαίνοντας παράλληλα και σε έναν διαχωρισμό. Έτσι όρισε ότι η διαχείριση των εταιρειών εξωτερικού ανατίθεται στον Θεόδωρο και εκείνη των εταιρειών εσωτερικού στον Κωνσταντίνο.
Δύο μέρες μετά, στις 5 Ιανουαρίου 1999, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος δήλωνε ότι ο πατέρας του «προσπαθεί να προκαταλάβει τις δικαστικές εξελίξεις κατά του κακού, πράγματι, διαχειριστού, Θεοδώρου Π. Αγγελόπουλου, οικειοποιηθέντος με διάφορα τεχνάσματα τεράστια οικονομικά οφέλη, τουλάχιστον εις βάρος των δικαίων μου, συμφερόντων και της προσωπικότητάς μου».
Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος σήκωσε το γάντι απαντώντας ότι οι παροχές που έλαβε ο αδελφός του «υπερκαλύπτουν την κληρονομική του μερίδα» και ότι ο ίδιος εργάστηκε συστηματικά για την ανάπτυξη των οικογενειακών επιχειρήσεων δίπλα στον πατέρα τους Παναγιώτη και τον θείο τους Δημήτρη «σε αντίθεση με τον αδελφό μου Κωνσταντίνο, ο οποίος δεν μετείχε, κυρίως λόγω ιδιοσυγκρασίας αλλά και προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε».
Τον Μάρτιο του 2000, σε μια προσπάθεια συμβιβασμού, υπεγράφη στη Ζυρίχη ένα συμφωνητικό για τον οριστικό διαχωρισμό των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, που, μεταξύ άλλων, περιλάμβαναν τη Χαλυβουργική, στόλο σύγχρονων δεξαμενόπλοιων, συμμετοχές σε τράπεζες, μονάδες επεξεργασίας χάλυβα στην Ουαλία και την Ελβετία, κ.ά.
Παρόλα αυτά, η λεγόμενη «συμφωνία της Ζυρίχης» δεν στάθηκε ικανή να σταματήσει την αντιπαράθεση, η οποία συνεχίστηκε με τον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο να διεκδικεί, το 2001, 96 δις δραχμές. Στη συνέχεια και ενώ το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών απέρριψε τουλάχιστον δύο φορές τις αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων που είχε καταθέσει ο K. Αγγελόπουλος εναντίον του αδελφού του και της συζύγου του, το 2004 κατέθεσε ξανά αγωγή με την οποία απαιτούσε 490 εκατ. δολάρια. Η αντίστοιχη «απάντηση» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου διαιώνισε τη διαμάχη μέχρι και τον θάνατο του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου τον Μάιο πέρυσι. Και τώρα πλέον ανοίγει ένας νέος κύκλος με τους κληρονόμους του.
Ο δεύτερος «εμφύλιος»
Ωστόσο, στο μεταξύ είχε ξεσπάσει και ο δεύτερος «εμφύλιος» μεταξύ του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου και των γιών του Παναγιώτη και Γιώργου, η οποία επιβεβαιώθηκε με δημόσια δήλωση του Κ. Αγγελόπουλου στις 3 Απριλίου 2018.
Στο επίκεντρο αυτής της διαμάχης, που εξελίχθηκε σε δικαστήρια της Ελλάδας και του εξωτερικού, βρισκόταν φυσικά η διαχείριση της περιουσίας του Κ. Αγγελόπουλου, που εκτός της Χαλυβουργικής, περιλάμβανε τις ναυτιλιακές εταιρείες Arcadia Shipmanagement και Aegean Bulk καθώς και μεγάλες επενδύσεις στο εξωτερικό, όπως το βιομηχανικό πάρκο Ferrowohlen στη Ζυρίχη, στη δημιουργία και γιγάντωση των οποίων συνέβαλαν αναμφίβολα και οι δύο γιοί του. Κάτι που στη συνέχεια αμφισβητήθηκε ανοιχτά από τον Κ. Αγγελόπουλο.
Τα επόμενα χρόνια ακολούθησε η ανταλλαγή αγωγών μεταξύ των δύο πλευρών σχετικά με την ικανότητα του Κ. Αγγελόπουλου, -δεδομένης της ασθένειάς του-, να διαχειρίζεται αυτή την περιουσία, ενώ οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος με δημόσιες δηλώσεις τους στράφηκαν κατά της δεύτερης συζύγου Ευανθίας (Γέλης) Παπαγιαννοπούλου, την οποία είχε παντρευτεί το 2002 στο Λιμποβίσι Αρκαδίας. Στο πλαίσιο αυτής της άγριας διαμάχης ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος επιχείρησε να ακυρώσει ακόμη και τη μεταβίβαση μέσω δωρεάς στα παιδιά του, μέρους της περιουσίας, κάτι το οποίο δεν έγινε δεκτό από τα δικαστήρια.
Οι αντιπαραθέσεις εντάθηκαν όταν τέθηκε το ζήτημα της χρηματοδότησης της Χαλυβουργικής. Ο μεν Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος υποστήριζε ότι ήταν ο μοναδικός χρηματοδότης της επιχείρησης, ενώ από την άλλη οι γιοι του τον κατηγορούσαν ότι την έχει εγκαταλείψει και οι ίδιοι έχουν αναγκαστεί να βάλουν χρήματα από την προσωπική τους περιουσία.
Τελικά, οι δικαστικές εξελίξεις έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των γιων, καθώς ορίστηκε ως δικαστικός συμπαραστάτης του πατέρα τους, ο Γιώργος Σκινδήλιας, που ήταν Διευθύνων Σύμβουλος και μετά την αποχώρηση του Γεωργίου Βαρουφάκη, κατέλαβε και τη θέση του Προέδρου της Χαλυβουργικής.
Σε κάθε περίπτωση, η Χαλυβουργική από σύμβολο της βιομηχανικής ανάπτυξης της χώρας, εξελίχθηκε σε ένα από μεγαλύτερα «βαρίδια» και…δύσκολα σταυρόλεξα στο πεδίο των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων, κουβαλώντας χρέη άνω των 500 εκατ. ευρώ.
Με τον θάνατο του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου έκλεισε αυτό κεφάλαιο, ωστόσο όπως διαφαίνεται από την χθεσινή εξέλιξη, ανοίγει ένα νέο.
Οι πλειστηριασμοί
Τώρα ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος στρέφεται κατά των κληρονόμων του αδελφού του, αξιώνοντας περί τα 9,7 εκατ. ευρώ σε εκτέλεση της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, την οποία, σύμφωνα πληροφορίες, οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος έχουν προσβάλει στον Άρειο Πάγο ζητώντας την αναίρεσή της.
Ανάμεσα στα ακίνητα τα οποία έχουν προγραμματιστεί να βγουν σε πλειστηριασμό στις 9 Δεκεμβρίου, -εάν μέχρι τότε δεν υπάρξει αναστολή-, περιλαμβάνονται ποσοστά κυριότητας σε δύο διαμερίσματα της πολυκατοικίας επί της Ηρώδου Αττικού 15, κατοικία επί της οδού Διαδόχου Παύλου στο Π. Ψυχικό, καθώς και ποσοστά κυριότητας σε διαμερίσματα και οικόπεδα στο Χαλάνδρι και στο Π. Ψυχικό. Ακόμη, θέσεις στάθμευσης και αποθήκες στα παραπάνω ακίνητα.
Μένει να φανεί ποια θα είναι η συνέχεια…
Διαβάστε ακόμη
Επίδομα θέρμανσης: Πώς θα πάρουν περισσότερα οι 3 κατηγορίες δικαιούχων