Αυτή την στιγμή στην Μ. Βρετανία υπάρχουν 3 σταθερές:
Πρώτον: νέα κυβέρνηση υπ τον Μπόρις Τζόνσον. Δεύτερον: Το Brexit είναι σαφώς η κυρίαρχη πολιτική επιλογή της χωράς (πολιτικών και πολιτών). Τρίτον: η ύπαρξη καταληκτικής ημερομηνίας: 31η Οκτωβρίου 2019. Μέχρι τότε όλα οφείλουν να έχουν αποφασιστεί, συμφωνηθεί και υλοποιηθεί.
Μέσα σε αυτό το “τρίγωνο”, η χώρα μετά κόπων και βασάνων συνεχίζει να προσπαθεί να βρει τον δρόμο της. Η Μεγάλη Βρετανία δεν δείχνει να είναι ικανή να αντιμετωπίσει τους επόμενους δυόμιση μήνες με συγκροτημένη στρατηγική, έχοντας απέναντί της μια σαφώς πιο ήρεμη και ενωμένη ΕΕ.
Το μεγάλο πρόβλημα βεβαίως δεν είναι Brexit ή όχι. Αυτό -δυστυχώς για πολλούς, εντός και εκτός της χώρας- έχει ήδη λυθεί. Όμως δυόμιση μήνες πριν το τέλος των πάντων θα ανέμενε κανείς πως μια χώρα σαν την Μ. Βρετανία, θα είχε συμφωνήσει στο εσωτερικό της τουλάχιστον για μερικά βασικά.
Αμφισβητήσεις και νέες ιδέες στο τραπέζι
Το ανησυχητικό είναι πως ούτε στο κυβερνών Συντηρητικό κόμμα, διαφαίνεται να υπάρχει μία σταθερή γραμμή. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Ο μόλις παραιτηθείς στις 24 Ιουλίου ΥΠΟΙΚ της Μ. Βρετανίας Φιλίπ Χαμόντ, κατηγόρησε ευθέως τον νέο πρωθυπουργό πως απεργάζεται ένα Brexit χωρίς συμφωνία. Αποκάλυψε πως ο Μπ. Τζόνσον, αναίρεσε και την προσωπική του διαβεβαίωση προς τον ίδιον, πως ένα Brexit χωρίς συμφωνία είναι παντελώς έξω από τις σκέψεις του. “Ακολουθεί πλέον ότι του υπαγορεύουν, μη εκλεγμένοι σύμβουλοί του”, προσέθεσε. Χαρακτήρισε δε την πολιτική του ως αδυναμία, απερισκεψία και έλλειψη διπλωματικότητας. Σημειώνουμε πως ο Φιλίπ Χαμόντ δεν είναι μέλος του εργατικού κόμματος της αντιπολίτευσης, αλλά σημαντικό μέλος των συντηρητικών.
Ταυτόχρονα ο ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπυν προχώρησε σε ένα ασυνήθιστο βήμα τουλάχιστον για τα κοινοβουλευτικά ήθη της υπόλοιπης Ευρώπης. Απηύθυνε πρόσκληση προς τους βουλευτές του κυβερνητικού συντηρητικού κόμματος (αλλά και προς στα άλλα κόμματα του βρετανικού κοινοβουλίου) που αντιτίθενται στο Brexit χωρίς συμφωνία, για την άμεση πρόκληση μιας πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση, που θα οδηγούσε στον σχηματισμό μιας νέας, υπό αυτόν κυβέρνησης με στόχο την επίτευξη μιας νέας συμφωνίας με την ΕΕ και ένα συντεταγμένο Brexit. Οι αντιδράσεις σε αυτήν την πρόταση ήταν άμεσες με αρκετούς βουλευτές των συντηρητικών να δηλώνουν πως είναι πρόθυμοι κατ’ αρχήν να ακούσουν τις λεπτομέρειές της. Άλλα κόμματα δήλωσαν πως ενώ θα μπορούσαν να συζητήσουν την πρόταση, αρνούνται την ενδεχόμενη πρωθυπουργία Κόρμπυν και αντιπροτείνουν κάποιο πρόσωπο κοινής αποδοχής από το Συντηρητικό κόμμα. Ήδη, ο συντηρητικός βουλευτής Κεν Κλάρκ δήλωσε πως “δεν θα έλεγε όχι να ηγηθεί μιας βραχύβιας κυβέρνησης, αν αυτός θα ήταν ο μόνος τρόπος ώστε να αποφευχθεί ένα άτακτο Brexit”.
Ένας απτόητος Μπ. Τζόνσον, δηλώνει έτοιμος
Εν τω μεταξύ, ο Μπόρις Τζόνσον, απτόητος από όλα αυτά και ενώ όλες οι σχετικές δηλώσεις άλλα και η επιλογή των προσώπων της νέας του Κυβέρνησης ¨δείχνουν” ένα Brexit χωρίς συμφωνία, ετοιμάζεται να επισκεφθεί στις αρχές της επόμενης εβδομάδας το Παρίσι και το Βερολίνο σε μια προσπάθεια να ξεπεραστεί το αδιέξοδο με την ΕΕ. Αμέσως μετά, το επόμενο Σαββατοκύριακο, θα υπάρξει η συνάντηση των G7 στο Μπιαρίτζ της Γαλλίας, όπου ο Βρετανός πρωθυπουργός θα έχει νέες συναντήσεις με τους επικεφαλής των ισχυρότερων οικονομιών συμπεριλαμβανομένου και του Ντ. Τραμπ.
Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας, δεν εξασφαλίζουν ότι ο Μπ. Τζόνσον είναι σε θέση να ελπίζει πραγματικά πως μπορεί να αλλάξει τις εκφρασμένες θέσεις της ΕΕ. Δεν είναι μόνο οι αμέτρητες δηλώσεις υψηλόβαθμων Ευρωπαίων αξιωματούχων πως δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή στην υπάρχουσα συμφωνία όπως θέλουν οι Άγγλοι, που συνηγορούν σε κάτι τέτοιο. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Ντόναλτ Τουσκ νωρίτερα φέτος πως “υπάρχει μια ιδιαίτερη θέση στην κόλαση” για τους πολιτικούς που επεξεργάστηκαν και υποστήριξαν ένα Brexit χωρίς έστω ένα απλό σκαρίφημα σχεδίου! Πρόσφατα, διέρρευσε έγγραφο της γερμανικής κυβέρνησης που ανέφερε ότι μέχρι τώρα η επιμονή Τζόνσον για έξοδο της Αγγλίας από την ΕΕ με ή χωρίς συμφωνία έως την 31η Οκτωβρίου, απέτυχε όχι να μεταβάλει τις γνωστές θέσεις των Ευρωπαίων ηγετών, αλλά έστω και να τους προτρέψει να ξανασκεφτούν το ζήτημα.
Μήπως όμως αλλού είναι η ουσία;
Θα τολμούσε λοιπόν κάποιος να υποψιαστεί πως η περιοδεία Τζόνσον έχει κάποιον άλλο στόχο. Που δεν είναι άλλος από την ηρωοποίησή του στο εσωτερικό του ακροατήριο.
Σε ένα τόσο σοβαρό εθνικό πρόβλημα, έστω και για μια τέως υπερδύναμη, κάτι τέτοιο θα ήταν κρίμα.