Greek Shipping Hall of Fame: Η ναυτιλία αντιμέτωπη με τις προκλήσεις του μέλλοντος (pics)

Σε μια άκρως φθινοπωρινή βραδιά, στην αρχή της εβδομάδας, στο Αίθριο και Φουαγιέ των Μουσών του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, μέλη της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας έδωσαν το «παρών» στη 14η τελετή για την ανακοίνωση των ονομάτων δύο Ελλήνων εισακτέων στο Πάνθεον της ελληνικής ναυτιλίας, στο Greek Shipping Hall of Fame, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό σε 34.

Πρόκειται για τους Στάθη Γ. Γουρδομιχάλη (1923-2006) και Γιώργο Α. Παπαδάκη (1938-1992).

Κάθε χρόνο η μεγαλύτερη θαλάσσια εμπορική δύναμη στον κόσμο εντάσσει στο δικό της Hall of Fame τους ανθρώπους που έβαλαν τις βάσεις για να δημιουργηθεί το ελληνικό ναυτιλιακό θαύμα.

Πρόκειται για τους σύγχρονους «Παράλληλους Βίους» Ελλήνων που έγραψαν Ιστορία στην παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία. Για προσωπικότητες που σημάδεψαν ανεξίτηλα με τα επιχειρηματικά τους επιτεύγματα την εποχή τους και άφησαν πολύτιμη κληρονομιά στις επόμενες γενιές εγκαθιδρώντας την ελληνική ναυτιλία στον θρόνο του Ποσειδώνα.

Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη και στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.

Ο πλοιοκτήτης Γιώργος Οικονόμου, επί χρόνια χορηγός της εκδήλωσης, σε μήνυμά του επεσήμανε μεταξύ άλλων:
«Καθώς οι εμβολιασμοί προχωρούν και οι αγορές και η οικονομική δραστηριότητα έχουν αρχίσει να επιστρέφουν στην κανονικότητα, αντικρίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Με τις ευκαιρίες έρχονται και οι προκλήσεις και η ναυτιλία πλέον βρίσκεται αντιμέτωπη με τους επερχόμενους περιβαλλοντικούς κανονισμούς που στόχο έχουν να βελτιώσουν το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της ναυτιλίας. Σε αυτό το πλαίσιο, για μία ακόμη φορά είμαστε αντιμέτωποι με την αβεβαιότητα και είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Πιθανόν μπορούμε να εμπνευστούμε από το κινεζικό έτος του βοδιού και να διασφαλίσουμε ότι εργαζόμαστε σκληρά και υπομονετικά στα πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε. Η ναυτιλιακή βιομηχανία θα εξελίξει τον εαυτό της όσο χρειάζεται για να επιβιώσει και να ευημερήσει».

Η κυρία Αγγελική Φράγκου, χορηγός και εκείνη της εκδήλωσης, ανέφερε: «Η πανδημία μάς επηρέασε όλους με διάφορους τρόπους. Ωστόσο υπενθύμισε την ουσιαστικό και σημαντικό ρόλο της ναυτιλιακής κοινότητας στο να υπηρετεί την κοινωνία. Θα έπρεπε όλοι να είμαστε περήφανοι για τον ρόλο που διαδραματίσαμε στο να κρατήσουμε τον κόσμο λειτουργικό στη διάρκεια αυτής της γεμάτης προκλήσεις εποχής».

Το Greek Shipping Hall of Fame είναι ένας ανεξάρτητος, μη κερδοσκοπικός οργανισμός αφιερωμένος στη δυναμική ελληνική ναυτιλία και τους ανθρώπους που τη διαμόρφωσαν.

«Ο πρώτος μας σκοπός είναι να αποδώσουμε φόρο τιμής στους εισακτέους στο Πάνθεον της Ελληνικής Ναυτιλίας. Επιπλέον, προσδοκούμε να γίνουμε για τις επόμενες γενιές μια σημαντική πηγή πληροφοριών για την ελληνική ναυτιλία, μεταφέροντας τα απίστευτα επιτεύγματά της στην υπηρεσία του παγκόσμιου εμπορίου και των μεταφορών σε αμέτρητο κόσμο που μπορεί να μη γνωρίζει αυτή τη συναρπαστική ιστορία», επεσήμανε ο Νάιτζελ Λόρι, διευθυντής του Greek Shipping Hall of Fame.

Ενα σημαντικό ποσό από τα έσοδα της βραδιάς δόθηκε στο Ιδρυμα «Hellenic Hope», το οποίο έχει αγκαλιάσει 3.500 παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης.

Τα 14 αυτά χρόνια συγκεντρώθηκε μέσω δωρεών πάνω από 1 εκατ. ευρώ.

Με δωρεές από ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες το ίδρυμα φροντίζει, μεταξύ άλλων, τη σίτιση και τη μόρφωσή τους, την εξασφάλιση υγειονομικών υποδομών, ενώ βοηθάει τα παιδιά στη συνέχιση των σπουδών με υποτροφίες.

Φέτος η πρόεδρος της WISTA Ελπη Πετράκη παρέδωσε την επιταγή με το χρηματικό ποσό της δωρεάς στον κ. Ανδρέα Μπούρα, επικεφαλής του «Hellenic Hope».

Η γέννηση μιας ιδέας

Το «Greek Shipping Hall of Fame» γεννήθηκε ως ιδέα το 2007.

Εχει προηγηθεί στα 13 χρόνια ύπαρξης του θεσμού η ανάδειξη ακόμα 32 μελών.

Oι εισακτέοι από το 2007 έως και το 2019 είναι: Αντώνης Ι. Αγγελικούσης, καθηγητής Στρατής Γ. Ανδρεάδης, Παναγής Βαλλιάνος, Βασίλης Π. Γουλανδρής, Λεωνίδας Α. Εμπειρίκος, Ευγένιος Ευγενίδης, Περικλής Γ. Καλλιμανόπουλος, Γιάννης Μ. Καρράς, Νικόλαος I. Κοτζιάς, Εμμανουήλ Ε. Κουλουκουντής, κάπτεν Βασίλης Κ. Κωνσταντακόπουλος, Κώστας Μ. Λαιμός, Γιάννης Σ. Λάτσης, Γεώργιος Π. Λιβανός, Σταύρος Γ. Λιβανός, Σταύρος Σ. Νιάρχος Μιχαήλ Κ. Περατικός, Αλέξανδρος Γ. Τσαβλίρης, Αντώνιος Ι. Χανδρής, Αριστοτέλης Ωνάσης, Γιάννης Ν. Γουλανδρής, Αλκιμος Γ. Γράτσος, Γιάννης Κ. Καρράς, Σταύρος Νταϊφάς, Γιώργος Λ.Δανιόλος, Νικόλαος Δ. Λυκιαρδόπουλος, Αλέκος Ν. Γουλανδρής, Βασίλης Μ. Μαυρολέων, Γεώργιος Κουμάνταρος και Ιωάννης Π. Γουλανδρής. Περικλής Παναγόπουλος, Γιώργος Ρ. Βεργωτής.

Στο Πάνθεον της ελληνικής ναυτιλίας

Στάθης Γουρδομιχάλης

Ο Στάθης Γουρδομιχάλης καταγόταν από τη Μάνη. Μετά τις σπουδές του στην ΑΣΟΕΕ άρχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο London School of Economics, ενώ παράλληλα εργαζόταν στο γραφείο A. Lusi Ltd (μετέπειτα J.C. Carras Ltd) για να γίνει διευθυντής το 1953 σε ηλικία 30 ετών και να αποχωρήσει το 1959.

Αμέσως μετά τον πόλεμο παντρεύτηκε την Καρδαμιλίτισσα Ρένα Λ. Φατσή, κόρη του καπετάνιου και πλοιοκτήτη Λάμπρου Φατσή. Oταν αποχώρησε από την εταιρεία του J.C. Carras, συνεταιρίστηκε με τον φίλο, συμφοιτητή και κουνιάδο του Νίκο Σ. Βλασσόπουλο και τον αδελφό του Γιάννη Σ. Βλασσόπουλο στην εταιρεία με την επωνυμία N&J Vlassopoulos Ltd. Το 1960 έγινε μέλος του Baltic Exchange και ίδρυσε τις εταιρείες Gourdomichalis Chartering στο Λονδίνο και Gourdomichalis Maritime στην Ελλάδα. Ηταν η χρονιά κατά την οποία εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο ο αδελφός του Δρακούλης Γουρδομιχάλης μηχανολόγος-μηχανικός. Το 1974, μετά την πτώση της χούντας, μετέφεραν την έδρα της εταιρείας τους στον Πειραιά. Ολα τα πλοία της εταιρείας έχουν ως πρώτο συνθετικό τη λέξη «κάβο».

Ο Στάθης Γουρδομιχάλης συμμετείχε ενεργά στη διαμόρφωση της ελληνικής και διεθνούς ναυτιλιακής πολιτικής την περίοδο 1974-1991. Εξελέγη πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών δύο φορές από το 1984 έως το 1991.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης του Hall of Fame ο εγγονός του Γιάννης Τριφύλλης περιέγραψε τον παππού του. Μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Ηταν ένας άνθρωπος με πολλή αγάπη για την οικογένειά του, τη ναυτιλία και την πατρίδα του, αλλά και ένας άνθρωπος με πολύ αυστηρούς κανόνες και με πολύ αυστηρές προσδοκίες.

Ηταν γιος ενός Μανιάτη μεσαίου μεγέθους εμπόρου με έδρα τον Πειραιά, ο οποίος ήταν αρκετά εύπορος για να έχει δική του αποθήκη στο λιμάνι. Μου διηγούνταν ότι κάθε πρωί έλεγχαν για ορφανά που άφηναν στην πόρτα καθώς πήγαινε στο σχολείο, στη Λεόντειο. Τότε ξέσπασε ο Πόλεμος. Ηταν μια μεγάλη αλλαγή για όλους. Αλλαξε τη ζωή του για πάντα. Αρχικά έφερε στο προσκήνιο ένα από σημαντικά χαρακτηριστικά του. Ηταν μαχητής με υψηλές αρχές. Αναπόφευκτα μπήκε στην Εθνική Αντίσταση. Η δράση του τον έκανε γνωστό στους εχθρούς και αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα».

Για τη μετεγκατάσταση του γραφείου του Λονδίνου στον Πειραιά, ο Γιάννης Τριφύλλης είπε: «Δεν έβλεπε κανέναν λόγο για τον οποίο ο Πειραιάς δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σημαντικό ναυτιλιακό κόμβο ισάξιο του Λονδίνου. Επωφελήθηκε από το cluster του Λονδίνου και ήθελε να το μεταφέρει στην Ελλάδα. Ηθελε να μιμηθεί το σύστημα, να το κάνει με τον αγγλικό τρόπο χωρίς τους Αγγλους. Ολα λειτουργούσαν άψογα και με αξιοπιστία. Ηξεραν ότι όταν αγόραζαν πλοίο από τον Ωνάση, τους Μαυρολέοντες, τους Φαφαλιούς, τον Γουρδομιχάλη, αυτό δεν θα ήταν “έξω κούκλα και μέσα πανούκλα”. Θα ήταν “έξω κούκλα και μέσα κούκλα”».

Η ναυτιλιακή του κληρονομιά: Υπήρχαν πολλοί μεγαλύτεροι εφοπλιστές, ίσως και πιο ευφάνταστοι πλοιοκτήτες. Μπορεί να υπήρχαν μόνο λίγοι πλοιοκτήτες με την ακεραιότητα και τη συμπεριφορά του.
Αλλά υπήρχαν σίγουρα πολύ πιο επιτυχημένοι εφοπλιστές από τον Γουρδομιχάλη. Η παρακαταθήκη του είναι περισσότερο στη δημόσια σφαίρα. Και στα συλλογικά όργανα της ελληνικής ναυτιλίας όπου διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο.

Γιώργος Α. Παπαδάκης

Η οικογένεια Παπαδάκη είναι παραδοσιακή ναυτική νησιώτικη οικογένεια από την Κάσο με πέρασμα από το Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου, όπου γεννήθηκε ο Αντώνης Παπαδάκης, πατέρας του Γιώργου και του Νικ.

Η πρώτη κόρη της οικογένειας, η Μαρί, παντρεύτηκε με τον Γεώργιο Μαρτή-Κουλουκουντή και τότε όλη η οικογένεια μετακόμισε στη Ρουμανία. Εκεί ο Αντώνης Παπαδάκης εργάστηκε στο γραφείο του Κουλουκουντή και στη συνέχεια, το 1928, αγόρασε το ξύλινο βαπόρι ονόματι «Βιργινία», το όνομα της μητέρας του. Το 1937 άφησε τη Ρουμανία και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη όπου δραστηριοποιήθηκε ως εφοπλιστής.

Ηταν από εκείνους τους Ελληνες εφοπλιστές που συνέβαλαν στην αγορά 100 λίμπερτι από την αμερικάνική κυβέρνηση. Μαζί με τον πατριάρχη της ελληνικής ναυτιλίας στη Νέα Υόρκη, τον Μανώλη Κουλουκουντή, μετακόμισε στο Λονδίνο όπου οι δίδυμοι γιοι του, ο Γιώργος και ο Νικ, ασχολήθηκαν με την οικογενειακή επιχείρηση.

Για τον δίδυμο αδελφό του μίλησε ο Νικ Παπαδάκης.

«Η μητέρα μου ήξερε από τα τέσσερα μας χρόνια τι ήθελε να κάνει ο Γιώργος στη ζωή του. Ηθελε να γίνει καπετάνιος και εγώ πιλότος. Και οι δύο καταφέραμε να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα με την υποστήριξη και την υπομονή του πατέρα μας. Ο Γιώργος έγινε καπετάνιος και μηχανικός. Αγαπούσε τη Μηχανική από τότε που ήταν παιδί. Περνούσε χρόνο στο γραφείο του με τους επιστάτες του μαθαίνοντας πώς επισκευάζονται τα πλοία για να περνάνε τους ελέγχους. Αργότερα ο αδελφός μου πήγε στην Κούβα και επέστρεψε με μια προσφορά από τον Κάστρο για τον πατέρα μας για 15ετή αποκλειστική συμφωνία μεταφοράς της κουβανικής ζάχαρης.
Ο πατέρας μας τον κοίταξε και του είπε: “Είναι οικονομικά λογική, αλλά δεν μου αρέσει γιατί μου θυμίζει καρπούζι: πράσινο έξω, κόκκινο μέσα. Ετρεχαν με όπλα από το Μεξικό στην Κούβα. Ο αδελφός μου ήταν ήρωας στα μάτια πολλών Κουβανών. Πριν πεθάνει μου είπε να προσέχω γιατί αυτό σε άλλους άρεσε σε άλλους όμως όχι. Για μένα το κύριο επίτευγμα του Γιώργου στη ναυτιλία ήταν ότι φρόντιζε τα πληρώματα και βελτίωνε το βιοτικό τους επίπεδο. Επεισε τον πατέρα μου να πληρώνει υψηλότερους μισθούς για να μπορούν τα πληρώματα να ζουν καλύτερα. Ο Γιώργος ανέπνεε, έτρωγε, ονειρευόταν τη θάλασσα. Η θάλασσα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του».

Διαβάστε ακόμη

Ανάλυση: Η έλλειψη ημιαγωγών στην αυτοκινητοβιομηχανία θα κοστίσει $210 δισ.

Eurometaux: Η ενεργειακή κρίση μπορεί να εκτροχιάσει το ευρωπαϊκό Green Deal

Κίνα: Έκκληση για οικονομία στο ρεύμα σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά