Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που δεν θέλουν να κάνουν το εμβόλιο για διάφορους λόγους – και όχι αποκλειστικά επειδή υπάρχει κάποιο ζήτημα υγείας.
Θα ήταν ίσως υπερβολικό να κάνει κάποιος λόγο για κίνημα, αφού δεν μιλάμε για λαοθάλασσα, αλλά οι φωνές τους ενώνονται -εσχάτως- σε πορείες στο κέντρο των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας. Φυσικά, αυτό δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο, αφού και σε άλλες χώρες υπάρχουν ανεμβολίαστοι οι οποίοι συναντιούνται στα κεντρικά σημεία μεγάλων πόλεων και διαμαρτύρονται για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών.
Εκεί, χωρίς μάσκα στο πρόσωπο, αφού θεωρούν πως δεν υπάρχει κορωνοϊός ή, όπως σημειώνουν, «δεν είναι τόσο μεταδοτικός», φωνάζουν κατά των κυβερνήσεων, κάνουν λόγο για «έλλειψη ελευθερίας», διατρανώνουν πως «καταπατώνται τα δικαιώματα των πολιτών». Είναι οι ίδιοι οι οποίοι ισχυρίζονται πως «ζούμε μια χούντα» και άλλα τέτοια πομπώδη και, κατά την άποψή μου, ανεδαφικά.
Ασχέτως, πάντως, με το εάν συμφωνώ μαζί τους ή όχι, το ζήτημα είναι πως από Σεπτέμβριο, που αυτή η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών θα γίνει πιο σθεναρή, όλο και περισσότεροι -αφού γυρίσουν από τις διακοπές τους- θα οδηγηθούν και πάλι στις πλατείες. Εκεί, πάντα χωρίς μάσκα, δίχως αποστάσεις, θα φωνάξουν για το «καθεστώς», για την «κυβέρνηση που θέλει να μας κάνει το εμβόλιο με το ζόρι», όπως αναγράφουν ήδη κάποια ανορθόγραφα πλακάτ τους.
Οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και να πιστεύουν ό,τι θέλουν, μπορεί και να είναι έτοιμοι να χάσουν τις δουλειές τους από αυτή την αταλάντευτη στάση τους. Παρά τα επιχειρήματά τους έχουμε Δημοκρατία, κανείς δεν θα πάει εξορία επειδή δεν θέλει να βάλει μέσα του «με το εμβόλιο το τσιπάκι του Μπιλ Γκέιτς». Μπορούν να θεωρούν πως «όλο αυτό αποτελεί μια παγκόσμια συνωμοσία για να βγάλουν οι φαρμακευτικές εταιρείες περισσότερα χρήματα» ή ότι «θέλουν να μας κάνουν τα εμβόλια για να μας ελέγχουν».
Δεν χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσουν για όλα αυτά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπουν στη διαδικασία να πείσουν κανέναν από εμάς που έχουμε κάνει το «μπόλι», όπως το λένε. Το έχουμε ήδη κάνει, γνωρίζουμε το ενδεχόμενο πως μπορεί να χρειαστεί και τρίτη δόση – είμαστε, πια, στην άλλη πλευρά από εκείνους που μάχονται για την αλήθεια τους.
Το ζήτημα είναι πως το επόμενο κύμα της πανδημίας, που θα έρθει το φθινόπωρο, θα πλήξει σίγουρα όσους δεν έχουν κάνει το εμβόλιο. Τότε, πολλοί από εκείνους που σήμερα διαδηλώνουν κατά των εμβολίων ίσως βρεθούν σε πολύ άσχημη κατάσταση, δίνοντας μάχη για τη ζωή τους σε κάποια εντατική, αν υπάρχει ελεύθερη, διασωληνωμένοι και με τρόμο για τη ζωή τους. Τότε, όλοι όσοι βρεθούν σε αυτή τη θέση σίγουρα θα πειστούν πως -εάν δεν συντρέχει κάποιος λόγος υγείας- θα έπρεπε να έχουν εμβολιαστεί, αναπτύσσοντας αντισώματα – ασπίδα κατά του κορωνοϊού.
Τότε, βλέποντας τη ζωή τους να κρέμεται σε μια κλωστή, θα μετανιώσουν πικρά για όλες αυτές τις φωνές στις πλατείες, θα αναθεωρήσουν για τα περί χούντας που ούρλιαζαν μαινόμενοι στους δρόμους. Τότε, βλέποντας γύρω τους ανθρώπους να ξεψυχούν, στην έσχατη στιγμή, θα πειστούν για την ορθότητα των εμβολίων. Αλλά τότε, ας ελπίσουμε όλοι, ειδικά εμείς που έχουμε εμβολιαστεί, πως δεν θα είναι αργά για όλους αυτούς τους συμπολίτες μας.
Υ.Γ.: Δεν πρόκειται όχι να τσακωθώ, αλλά ούτε καν να διαφωνήσω με κάποιον που δεν θέλει να κάνει το εμβόλιο. Ας κάνει ο καθένας ό,τι πιστεύει. Θα του ευχηθώ μόνο, ειλικρινώς, καλή τύχη. Το μόνο που ίσως με παρηγορεί με τους αντιεμβολιαστές είναι πως ποτέ δεν πρόκειται να ισχυριστεί κάποιος από εκείνους πως ήξερα και δεν του τα είπα…