Οι μεταρρυθμίσεις που υλοποιεί ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης θα έχουν πάρα πολύ θετικό και μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα στην οικονομία αλλά και στην κοινωνική ζωή. Επιγραμματικά, αυτό που κάνει ο υπουργός είναι να περιορίζει τη φυσική επαφή του πολίτη με το Δημόσιο, περνώντας σταδιακά όλες τις υπηρεσίες σε ηλεκτρονική μορφή.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία τού δίνεται η δυνατότητα να καταργεί άχρηστα έγγραφα και άχρηστες διαδικασίες. Ουσιαστικά περιορίζει ραγδαία τη γραφειοκρατία, άρα και το κόστος που επιβάλλει η παλαιολιθική δημόσια διοίκηση σε όλους, πολίτες και επιχειρήσεις.
Πρόκειται για ένα πλήθος μεταρρυθμίσεων που επεκτείνονται διαρκώς προς όλες τις κατευθύνσεις και, όπως ο ίδιος ανακοίνωσε, σε λίγους μήνες θα υλοποιηθούν άλλες 15 μεταρρυθμίσεις, μεταξύ των οποίων κάποιες που αφορούν την αγορά ακινήτων, την έκδοση διαζυγίων, την ίδρυση εταιρειών.
Ενα καλό κριτήριο για να μετρηθεί η αξία αυτών των μεταρρυθμίσεων είναι να δούμε αν κάποια στιγμή η χώρα μας θα έχει ανέβει θέση στις λίστες κατάταξης των χωρών που δημοσιεύουν διάφοροι διεθνείς οργανισμοί. Οι λίστες αυτές αφορούν την επίδοση των χωρών σε διάφορους τομείς της οικονομίας, των επενδύσεων, της αποδοτικότητας του δημόσιου τομέα, της ευκολίας των επενδύσεων, της λειτουργίας της Δικαιοσύνης, των ατομικών ελευθεριών κ.λπ. Είναι το καλύτερο και αντικειμενικότερο κριτήριο που έχουμε στα χέρια μας για να αξιολογούμε τις επιδόσεις κάθε χώρας σε όλους τους τομείς.
Και γι’ αυτό είναι και ο πλέον κατάλληλος οδηγός για τις κυβερνήσεις που θέλουν να βελτιώσουν τη χώρα. Οι λίστες κατάταξης που δημοσιεύονται κάθε χρόνο συνήθως χρησιμοποιούνται μόνο για να θριαμβολογήσει μια κυβέρνηση όταν η χώρα ανεβαίνει θέση ή για να κατηγορήσει η αντιπολίτευση την κυβέρνηση όταν η χώρα πέφτει σε χαμηλότερη θέση
Ομως, στην πραγματικότητα, οι λίστες προσφέρουν σε όποια κυβέρνηση θέλει να κάνει μεταρρυθμίσεις έναν πραγματικά μοναδικό οδηγό για το τι πρέπει να κάνει.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Τι μπορεί να κάνει ο Πιερρακάκης;
Μπορεί, για παράδειγμα, να συγκρίνει τον αριθμό διαδικασιών, τον αριθμό των απαιτούμενων εγγράφων, τον χρόνο που απαιτείται για μια συγκεκριμένη δουλειά στην Ελλάδα με τα αντίστοιχα σε κάποιες χώρες με πολύ υψηλότερη θέση στην ίδια λίστα.
Ετσι, αν δει, π.χ., ότι απαιτούνται δέκα έγγραφα στην Ελλάδα αλλά δύο στη Γερμανία για να εγκριθεί μια επένδυση, να εξετάσει ποια έγγραφα είναι αυτά και να εφαρμόσει ακριβώς τις ίδιες απαιτήσεις και στην Ελλάδα. Να καταργήσει δηλαδή ή να συγκεράσει έγγραφα και διαδικασίες περιορίζοντας σημαντικά τον χρόνο που παίρνει η έγκριση μιας επένδυσης, ώστε να πετύχει το ίδιο σκορ με τη Γερμανία. Αν το κάνει αυτό, η Ελλάδα θα έχει ανέβει τόσες θέσεις όσες χρειάζεται για να σταθεί δίπλα στη Γερμανία. Και αυτό θα είναι μια τεράστια επιτυχία που θα προσφέρει τελείως άλλες δυνατότητες και ευκαιρίες στη χώρα.
Το σπουδαιότερο, δε, απ’ όλα είναι ότι δεν χρειάζεται ούτε να σπαταληθούν ώρες, μήνες ή χρόνια σκέψης και συσκέψεων για να δούμε τι πρέπει να κάνουμε. Τόσο τα προβλήματα όσο και οι λύσεις τους απεικονίζονται σε αυτές τις λίστες. Είναι μπροστά μας και μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε άμεσα και δωρεάν.
Πέραν της χρήσης αυτής της διαδικασίας από τον Πιερρακάκη, θα ήταν ακόμη καλύτερο αν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έθετε στόχους σε κάθε υπουργό του με βάση αυτές τις λίστες. Θα μπορούσε δηλαδή να τους ζητήσει να κάνουν όσο πιο πολλά μπορούν για να ανέβει πολλές θέσεις η χώρα στη σχετική με την αρμοδιότητά τους διεθνή λίστα κατάταξης. Ετσι, αφενός θα τους πρόσφερε τον οδηγό για τη βελτίωση του υπουργείου τους, αφετέρου θα είχε και ένα αμερόληπτο και αδιάβλητο κριτήριο αξιολόγησής τους. Κατά τα γνώμη μου, θα έπρεπε μέσα στο Μαξίμου να φτιαχτεί μια μικρή ομάδα που θα αναλάβει να συντονίσει αυτή τη δουλειά βρίσκοντας και μελετώντας τις λίστες και τα κριτήριά τους ώστε να προωθήσει τις οδηγίες στους υπουργούς. Εάν αυτό συμβεί σε όλα τα υπουργεία, η εικόνα της χώρας και η ζωή όλων μας θα είναι διαφορετικές.
Ταυτόχρονα, ο κάθε πολίτης θα μπορούσε με έναν αντικειμενικό τρόπο να κρίνει την επίδοση της εκάστοτε κυβέρνησης πέραν των άλλων δικών του πολιτικών, ιδεολογικών ή προσωπικών κριτηρίων και αυτό θα ανέβαζε αφενός το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης και αφετέρου θα συνέβαλε στην υιοθέτηση εθνικών στόχων κοινής αποδοχής απ’ όλα τα κόμματα.