Η Ισπανία και η Πορτογαλία μπορεί να έχουν υπομείνει τον ίδιο πόνο κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Παρόλα αυτά, όσον αφορά την τις δύο χώρες, παίρνει η καθεμιά το δρόμο της.
Τη στιγμή που οι δείκτες ανάπτυξης της Ισπανίας είναι οι δυναμικότεροι της ευρωζώνης, με την εμπιστοσύνη στο οικονομικό μέλλον να αυξάνει τις επενδύσεις, η Πορτογαλία πληρώνει τα αμαρτήματά της όσον αφορά το μεταρρυθμιστικό, σύμφωνα με τον Holger Schmieding, επικεφαλής οικονομολόγο της Berenberg.
H διαφορετική πορεία μεταξύ των δύο ιβηρικών γειτόνων ξεκίνησε το 2015, όταν το Σοσιαλιστικό κόμμα της Πορτογαλίας ανέλαβε τα ηνία με τη βοήθεια ακροαριστερών κομμάτων.Από τότε μέχρι σήμερα, ο πρωθυπουργός Antonio Costa έχει αυξήσει τον ελάχιστο μισθό, τις ημέρες διακοπών, και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε και η επένδυση μειώθηκε.
Ο οίκος αξιολόγησης DBRS έχει πρόσφατα αναφέρει, μάλιστα, πως ανησυχεί για την αδύναμη οικονομία και την πολιτική θέληση για μεταρρυθμίσεις. Αυτή η δήλωση αποτελεί και πρόβλημα, αφού ο καναδικός οίκος είναι ο μόνος εκ των τεσσάρων μεγαλύτερων οίκων αξιολόγησης ο οποίος θεωρεί τα πορτογαλικά ομόλογα άξια προς επένδυση. Εάν η Πορτογαλία χάσει και αυτό το ατού τότε η χώρα δεν θα μπορεί να απολαύσει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ.
Παράλληλα, στην Ισπανία, η οικονομία έχει αποφύγει τις μεγάλες πολιτικές αδιεξόδους που την έχουν αφήσει χωρίς κυβέρνηση εδώ και οκτώ μήνες. Παρά το πολιτικό σκηνικό μετά από δύο συνεχόμενες εκλογές χωρίς καθαρό νικητή, οι επενδύσεις και οι θέσεις απασχόλησης αυξάνονται, με τα ποσοστά ανάπτυξης να βρίσκονται περίπου στο 3%, τριπλάσια από την ευρωζώνη και διπλάσια από την Πορτογαλία.
Η Ισπανία, όμως, αντιμετωπίζει και αυτή τις δικές της προκλήσεις. Ο μεταβατικός πρωθυπουργός Mariano Rajoy, ο οποίος θα βρεθεί αντιμέτωπος με ψήφο εμπιστοσύνης στις 31 Αυγούστου, χάνει την υποστήριξή του στο κοινοβούλιο. Το να χάσει την ψήφο αυτή θα μπορούσε να θέσει την Ισπανία σε τροχιά τρίτων συνεχόμενων γενικών εκλογών.