Μετά τη νέα εμπορική συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ των δυο χωρών μπορούμε πια να μιλήσουμε ξεκάθαρα για μία μετά – Brexit και μετά – Τραμπ εποχή. Όμως, όπως και να έχει και οι δυο εποχές έχουν αφήσει κατάλοιπα στον κατάλογο των διαπραγματεύσεων.
Το 2018 αναμφίβολα υπήρξε διαταραχή στις εμπορικές σχέσεις των δύο παραδοσιακών συμμάχων. Τότε ο πρόεδρος Τραμπ, εις το όνομα της εθνικής ασφάλειας, είχε επιβάλλει δασμούς όχι μόνο σε προϊόντα της Βρετανίας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ιαπωνίας. Συγκεκριμένα, είχε επιβάλει φόρο 25% στις εισαγωγές του βρετανικού χάλυβα και ένα 10% στις εισαγωγές του βρετανικού αλουμινίου.
Βέβαια το Λονδίνο δεν έμεινε άπραγο στις κινήσεις της Ουάσιγκτον. Ως αντίποινα, επέβαλλε αντίστοιχους δασμούς σε διάφορα αμερικανικά προϊόντα όπως το bourbon και τα Levi’s jeans.
Τώρα όμως αυτό τελειώνει καθώς από την 1η Ιουνίου κιόλας θα μπει σε εφαρμογή η νέα εμπορική συμφωνία Ηνωμένων Πολιτειών και Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία θα χαλαρώσει τους δασμούς που είχαν επιβάλλει οι δύο χώρες από το 2018.
Αν και είναι ένα μεγάλο βήμα για τους δυο συμμάχους δεν φαίνεται να είναι η αρχή ενός πλήρους ελεύθερου εμπορίου.
Παρά τη διακαή επιθυμία του Μπόρις Τζόνσον να κάνει ομαλότερη τη μετά – Brexit εποχή και να στηρίξει την επιλογή της εξόδου της χώρας από την ενιαία αγορά της Ευρώπης, υπάρχουν πολλά τρωτά σημεία στη νέα αυτή συμφωνία.
Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου στην DW