Ο Άρειος Πάγος και συγκεκριμένα η Ολομέλειά του θα κληθεί, όπως όλα δείχνουν, να αποφασίσει τι μέλλει γενέσθαι με τους πλειστηριασμούς που διεξάγουν οι servicers για λογαριασμό των funds, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να μην φέρει σχετική τροπολογία στη Βουλή προς αποφυγή του πολιτικού κόστους και δη, μία «ανάσα» από τις εκλογές.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν τις τελευταίες ημέρες από στελέχη, τόσο της αντιπολίτευσης, όσο και εν γένει της αγοράς, για την πρόθεση του οικονομικού επιτελείου να «κλείσει» – με τροπολογία – το κενό που έχει προκύψει μεταξύ των νόμων του 2003 και του 2015, «μπλοκάροντας» τις πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης από πλευράς των εταιρειών διαχείρισης, ανάγκασαν την κυβέρνηση να παραπέμψει το ζήτημα στο Ανώτατο Δικαστήριο. Δεδομένου, ωστόσο, ότι οι πλειστηριασμοί αποτελούν ένα από τα πλέον βασικά «όπλα» των servicers για την ανάκτηση οφειλών, καθίσταται σαφές πως οι στόχοι των business plans, οι οποίοι συνοδεύουν τις τιτλοποιήσεις του «Ηρακλή», κινδυνεύουν με εκτροχιασμό, με ό, τι αυτό συνεπάγεται και για τις εγγυήσεις των Δημοσίου, ύψους περίπου 20 δισ. ευρώ.

Το ζήτημα, όπως έγραψε το newmoney, αναμένεται να τεθεί επί τάπητος και στην αυριανή συζήτηση στη Βουλή, όπου έχει συγκληθεί η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, προκειμένου να υπάρξει ενημέρωση από όλους τους εμπλεκόμενους – από τους επικεφαλής τραπεζών και εταιρειών διαχείρισης μέχρι τις διοικήσεις της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων και του Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης – για την πορεία υλοποίησης του εξωδικαστικού μηχανισμού.

Αντικρουόμενες αποφάσεις

Πηγές από τις εταιρείες διαχείρισης, πάντως, υπογραμμίζουν στο newmoney το παράδοξο της έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων από πλευράς, τόσο του Άρειου Πάγου, όσο και των πρωτοδικείων, δημιουργώντας σύγχυση, αλλά και προσδοκίες στους δανειολήπτες ότι δύνανται μέσω ανακοπών να εμποδίσουν τυχόν μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης εις βάρος τους.

Ενδεικτικά, με την απόφαση 822/2022, όπου και προέκυψε το ζήτημα, κρίνεται πως οι servicers δεν νομιμοποιούνται να προχωρούν σε πλειστηριασμούς για λογαριασμό των funds όταν η μεταβίβαση των δανειακών απαιτήσεων έχει πραγματοποιηθεί με τον παλαιότερο νόμο του 2003, καθώς η συγκεκριμένη δυνατότητα παρέχεται μόνον με τον νόμο του 2015 για τα «κόκκινα» δάνεια.

Η απόφαση 1102/2022, ωστόσο, ισχυρίζεται ακριβώς το αντίθετο, με το δικαστήριο να έχει την ίδια σύνθεση με το προηγούμενο.

Παράλληλα, μία νέα απόφαση – η 1343/2022 – κρίνει πως οι διαχειριστές έχουν την επίμαχη νομιμοποίηση, ενώ εξίσου υποστηρικτική προς τους servicers είναι και η απόφαση 1357/2022 του Πρωτοδικείου Αθηνών. Όπως σημειώνεται: «Μικρό μέρος της νομολογίας των πρωτοβάθμιων δικαστηρίων, ακολουθώντας αντίστοιχη θεωρητική τάση, τάσσεται αποφατικά στο ερώτημα εάν η εταιρεία διαχείρισης του ν. 4354/2015 που αποκτά τη διαχείριση τιτλοποιημένων, στο πλαίσιο του ν. 3156/2003 απαιτήσεων, έχει τη δικονομική θέση (και τις εξουσίες) του μη δικαιούχου διαδίκου. Τα επιχειρήματα της άποψης αυτής, ωστόσο, δεν είναι κατά τη γνώμη μας πειστικά».

Ειδικότερα, σύμφωνα με το Δικαστήριο, προβάλλεται το επιχείρημα ότι, ενώ στην αρχική του διατύπωση το άρθρο 3 παρ. 1 του ν. 4354/2015 ενέτασσε ρητώς στο υποκειμενικό πεδίο εφαρμογής του νόμου αυτού, από την πλευρά του μεταβιβάζοντος και τις εταιρείες ειδικού σκοπού του άρθρου 10 του ν. 3156/2003 και τις εταιρείες μεταβίβασης απαιτήσεων του παρόντος νόμου στη συνέχεια, με την τροποποίηση του άρθρου 70 του ν. 4389/2016 απαλείφθηκαν οι συγκεκριμένες δύο κατηγορίες εταιρειών, χωρίς, μάλιστα, να προκύπτει ο σχετικός δικαιολογητικός λόγος από την αιτιολογική έκθεση της νέας ρύθμισης. «Η παρατήρηση αυτή, όμως, ουδόλως σχετίζεται με το ερώτημα εάν οι εταιρείες διαχείρισης του ν. 4354/2015 διαθέτουν διαφορετική δικονομική υπόσταση, ανάλογα με το είδος των απαιτήσεων που διαχειρίζονται. Το ζήτημα ποιο νομικό πρόσωπο δύναται να μεταβιβάζει απαιτήσεις υπό το καθεστώς του ενός ή του άλλου νόμου ουδεμία σχέση έχει με την περαιτέρω προβληματική της δικονομικής υπόστασης και των εξουσιών των διαχειριστών και ειδικότερα των εταιρειών διαχείρισης των απαιτήσεων αυτών», εξηγεί.

Εν κατακλείδει «ο διαχειριστής του ν. 4354/2015 διαθέτει πάντοτε την κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση του άρθρου 2 παρ. 4 ανεξάρτητα από το ειδικότερο εκάστοτε πλαίσιο, με το οποίο συντελείται η μεταβίβαση των υπό διαχείριση πιστώσεων (δηλαδή, είτε στο πλαίσιο τιτλοποίησης του ν. 3156/2003 είτε στο πλαίσιο του ν. 4354/2015 είτε κατά μείζονα λόγο του ν. 4649/2019 (σ.σ. ‘Ηρακλής’)».

Διαβάστε ακόμη:

Δεκάδες πλοία LNG συνωστίζονται σε ευρωπαϊκά λιμάνια και δεν μπορούν να ξεφορτώσουν

«Αντισυνταγματικό» το ενεργειακό πακέτο €200 δισ. της Γερμανίας

Morgan Stanley: Γιατί ένα ράλι στις μετοχές είναι πιθανό βραχυπρόθεσμα