Πριν από τρία χρόνια, έκπληκτοι μαθαίναμε για ένα πιτσιρίκι μόλις επτά ετών, του οποίου η περιουσία άγγιζε τότε τα… 19,3 εκατομμύρια ευρώ! Πώς το κατάφερε; Με τα βίντεο (Ryan ToysReview) που ανέβαζε στο YouTube, στα οποία παρουσίαζε τις κριτικές του για διάφορα παιχνίδια, συγκεντρώνοντας εκατομμύρια ακολούθους, οι οποίοι του έδιναν δισεκατομμύρια views. Άρα, πολλά έσοδα.
Και δεν είναι μόνο αυτό το παιδί που έχει λύσει το οικονομικό του πρόβλημα. Όσοι διαθέτουν κανάλι στο Youtube – με τουλάχιστον 1.000 συνδρομητές – και είναι μέλη του προγράμματος συνεργατών που έχει δημιουργήσει η συγκεκριμένη ψηφιακή πλατφόρμα, έχουν κι άλλη δυνατότητα: να εκμεταλλευτούν τη συγκεκριμένη λειτουργία χρεώνοντας τους συνδρομητές τους κάθε μήνα, με αντάλλαγμα διάφορα προνόμια «μόνο για μέλη».
Όπως γράψαμε στο newmoney, σύμφωνα με το YouTube, πάνω από 140.000 κανάλια κέρδισαν χρήματα από ψηφιακά προϊόντα επί πληρωμή τον Δεκέμβριο του 2020. Έτσι, κάποιοι μπορούν να κερδίζουν από όλο αυτό μέχρι και 20.000… τον μήνα, ενώ δεν μπορούν να συνυπολογιστούν πόσα λεφτά μπορεί να κερδίσει κάποιος από διαφημίσεις και χορηγίες. Έπειτα από όλα αυτά, είναι προφανές πως έχει δημιουργηθεί ένας νέος επαγγελματικός κλάδος, μια νέα εργασιακή ιδιότητα: Youtuber.
«Είναι κακό;», θα ρωτήσει κάποιος ρητορικά, γνωρίζοντας μέσα του πως προφανώς και δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο ίδιος θα συνεχίσει, μάλιστα, να… «αγορεύει», σημειώνοντας «και γιατί το παιδί μου να μην κάνει κανάλι στο Youtube; Είδαμε και εμάς που σπουδάσαμε πώς προκόψαμε, παίρνοντας 3 κι εξήντα». Και κάπως έτσι, η όποια συζήτηση λήγει πανηγυρικά, αφού έχει ήδη αποφανθεί για τον επαγγελματικό προσανατολισμό του παιδιού του, έχει ήδη καταλήξει στη δουλειά που πρέπει να κάνει το σπλάχνο του, «για να λιγδώσει το άντερό του».
Μεγάλωσα σε μια Ελλάδα που έκανε τα πρώτα της βήματα στη Μεταπολίτευση, σε μια χώρα που όχι μόνο δεν είχε ίντερνετ, αλλά ούτε τηλεφωνικές γραμμές – σε φώναζε ο ψιλικατζής για να μιλήσεις με τη γιαγιά σου, δεν την άκουγες και έπρεπε να πάρεις το μηδέν. Μεγάλωσα σε μια χώρα όπου ακόμα και τα καρέ της δημόσιας τηλεόρασης ήταν ασπρόμαυρα – όταν έπαιζε πρόγραμμα και δεν εμφανιζόταν το «Μας συγχωρείτε για τη διακοπή». Το όνειρο πολλών ήταν να μπουν στο Δημόσιο, να ησυχάσουν για μια ζωή – όπως έλεγαν, «μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, να πέφτει ο μισθός». Τα υπόλοιπα όνειρα είχαν μέσα τους γιατρούς, δικηγόρους, αρχιτέκτονες. Δουλειές σε θεσάρες, με μισθούς παχυλούς, για διακοπές σε κοσμοπολίτικα νησιά, με κοκτέιλ δίπλα από φωτισμένες πισίνες.
Όσοι δεν κατάφεραν κάτι από τα παραπάνω, βολεύτηκαν σε δουλειές στις οποίες δεν ήταν ευχαριστημένοι και παραγωγικοί, αλλά για να απολαύσουν τις ζωές των «επιτυχημένων» υπήρξαν τα πάσης φύσεως δάνεια τα οποία κερνούσαν ταξίδια, ρούχα, κοσμήματα, αμαξάρες, παλάτια – η ευμάρεια της «φούσκας» είχε πολλά πρόσωπα. Και κάπως έτσι, φτάσαμε στα μνημόνια, περιμένοντας τις δόσεις για να ζήσουμε, αφού από την ανείπωτη χλιδή καταλήξαμε οι μπατίρηδες της Ευρώπης.
Με όλα αυτά, χάθηκαν πολλά επαγγέλματα, λιγόστεψαν οι μάστορες, οι τεχνίτες, οι εργάτες της γης και τους κάναμε εισαγωγή για να μας κάνουν τις δουλειές μας. Η μελέτη, η έρευνα, η καινοτομία στην Ελλάδα είναι ασθενική και τα φωτεινά μυαλά παίρνουν μια βαλίτσα και πάνε στο εξωτερικό για να μεταδώσουν τη γνώση τους.
Τώρα, έπειτα από όλα αυτά που έχουμε περάσει σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη, μυαλό δεν βάλαμε, τα διδάγματα της οικονομικής κρίσης και της κατάρρευσης από τον κορωνοϊό πάνε περίπατο. Θα το έχετε δει και εσείς: αντί κάποιοι γονείς να σκεφτούν να μεταδώσουν στα παιδιά τους όσα έχουν δει τόσα χρόνια να γίνονται ή να μη γίνονται στην Ελλάδα με τις τακτικές που ακολουθήθηκαν, προτρέπουν τα παιδιά τους να γίνουν youtubers. Γιατί; «Επειδή είναι εύκολο, δεν χρειάζεται κεφάλαιο για να ξεκινήσεις την επιχείρηση και εάν υπάρξει επιτυχία θα έχεις λεφτά με τη σέσουλα», όπως μπορεί να σου πει με κυνικό στόμφο, κάποιος γονέας.
Ναι, εκείνος ο οποίος δεν μπορεί να δεχθεί οποιαδήποτε αντίλογο στην αποψάρα και στην υπεριδέα του, που μπορεί να σου πει ότι δεν καταλαβαίνεις τις δουλειές του σήμερα, επειδή «μεγάλωσες σε μια άλλη Ελλάδα».
Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως μεγάλωσες μετά την τρισκατάρατη χούντα, δίχως τεχνολογικές ευκολίες, αλλά σίγουρα δεν χρειάζεσαι πτυχίο Νομικής ή από άλλο πανεπιστήμιο για να αντιληφθείς πως με τέτοιες νοοτροπίες η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπτυχθεί και πως από μόνα τους τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης δεν μπορούν να μας σώσουν.
Επίσης, σίγουρα δεν περιμένεις “like” για αυτές τις απόψεις σου, αλλά κάποιον να σε κράξει για όσα υποστηρίζεις με επιχειρήματα, αγωνιώντας για το μέλλον των παιδιών μας. Φυσικά, με ένα βιντεάκι στο youtube, από κάποιον αγράμματο influencer, που μπορεί να διαφημίζει κρέμες ανόρθωσης προσώπου και περιμένει την εγγραφή σου στο κανάλι του, για να βγάλει χρήματα με τη σέσουλα. Κι ας μην ξέρει τι σημαίνει «σέσουλα»…