Η εύκολη κατακλείδα είναι να λέμε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα βάλει με τη φύση. Όμως αυτό που ξέρουμε όλοι καλά, ασχέτως αν το παραδεχόμαστε, είναι πως ο άνθρωπος κάνει (ή δεν κάνει) όλα εκείνα που διευκολύνουν τη φύση να μας εκδικείται.
Όλοι γνωρίζουμε πως ο άνθρωπος καταστρέφει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς τον πλανήτη που μας φιλοξενεί και μας δίνει ζωή, με δραστηριότητες που δοκιμάζουν τις αντοχές του και αλλάζοντας τις ισορροπίες και το κλίμα, φορτώνοντας με ρύπους που δεν αντέχει το οικοσύστημά μας. Κι ενώ το ξέρουμε ότι με τη δράση μας οδηγούμε μαθηματικά σε ασφυκτικές συνθήκες τη ζωή πάνω στη Γη, αρνούμαστε να βάλουμε ένα φρένο και να σώσουμε ό,τι σώζεται για τις γενιές που θα ζήσουν μετά από εμάς.
Στο δικό μας οικοπεδάκι στον πλανήτη, αγωνιούμε και σήμερα για την «κακοκαιρία Μπάλλος» που ενέσκηψε από χθες βράδυ και κυρίως για τις περιοχές στις οποίες το περασμένο καλοκαίρι δεν μπορέσαμε να σώσουμε από τις πυρκαγιές. Αγωνιούμε για τη Β. Εύβοια, για την Αττική, αλλά και για πολλές ακόμα περιοχές όπου έγιναν φυσικές καταστροφές τα περασμένα χρόνια, αλλά δεν φροντίσαμε να τις οχυρώσουμε με αντιπλημμυρικά έργα, με καθαρισμούς ρεμάτων και ό,τι άλλο απαιτούν οι δύσκολες συνθήκες που έχει επιφέρει η κλιματική κρίση.
Και το πλέον εξοργιστικό είναι πως δεκαετίες τώρα, έπειτα από κάθε καταστροφή που συντελείται στον ελλαδικό χώρο είτε είναι από φωτιές είτε από πλημμύρες, ακούμε την ίδια κασέτα από τους εκάστοτε κυβερνώντες.
Δεσμευόμαστε να αποκαταστήσουμε τις καταστροφές και να κάνουμε όλα εκείνα τα έργα που απαιτούνται ώστε να μην ξαναζήσουμε τέτοια φαινόμενα. Μέχρι να έρθει η επόμενη καταστροφή για να διαπιστώσουμε πως δεν έγινε τίποτα στο μεσοδιάστημα. Όχι πως θα μπορούσαν μέσα σε τόσο βραχύ διάστημα να είχαν γίνει όλα τα αντιπλημμυρικά έργα στην τεράστια έκταση της Βόρειας Εύβοιας που κάηκε τον Αύγουστο. Όμως, το να μη γίνουν οι μελέτες ακόμα και να μην έχουν εγκριθεί καν τα απαραίτητα κονδύλια για την έναρξη των έργων παρά μόνο για κάποιες ελάχιστες εργασίες με κορμοδέματα σε κάποιους χειμάρρους, δεν το λες και θωράκιση για αποτροπή νέων καταστροφών. Ασπιρίνες, σε μια βαριά ασθένεια.
Κι είμαστε ακόμα στις αρχές του Φθινοπώρου και ακολουθεί -όπως λένε οι επιστήμονες- ένας βαρύς χειμώνας όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Ένας χειμώνας -που αλίμονο αν επαληθευτούν αυτές οι προβλέψεις- κατά τον οποίο εκτός από την πανάκριβη ενέργεια ενδέχεται να ξεμείνουμε τόσο από φυσικό αέριο όσο και από ηλεκτρική ενέργεια.
Αποφάσισε η Ευρώπη και καλά έκανε, αυτό είναι το σωστό, να εγκαταλείψει τα ρυπογόνα καύσιμα όπως το κάρβουνο και ο λιγνίτης και να περάσει με συνοπτικές διαδικασίες στην πράσινη ενέργεια από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Πριν πάρουν όμως μια τέτοια απόφαση, μαζί και η χώρα μας, δεν φρόντισαν να εξασφαλίσουν στο μεσοδιάστημα αποθηκευτικούς χώρους για φυσικό αέριο και επάρκεια και τώρα εξαρτάται η Ευρώπη αν θα κρυώσουν ή όχι οι πολίτες της είτε από το πανάκριβο καύσιμο είτε από την επάρκεια του λόγω Ρωσίας, με την οποία έχουν ψυχροπολεμικές σχέσεις λόγω Ουκρανίας.
Τρέχουν τώρα και εκ των υστέρων να δουν πώς μπορούν να αμβλύνουν τις επιπτώσεις στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς με γενικόλογες φοροελαφρύνσεις αλλά πολύ φοβούμαι πως όσα μέτρα κι αν ληφθούν, όπως αυτά που ανακοίνωσε και η κυβέρνηση, αυτά μόνο μέρος των αυξήσεων στις τιμές καυσίμων και ηλεκτρικής ενέργειας θα καλύψουν και το μεγαλύτερο μέρος θα πέσει και πάλι στις πλάτες των πολιτών.
Πολίτες που υφίστανται τη μια κρίση μετά την άλλη και όπως λένε οι ειδικοί των αγορών, αυτή η τελευταία, η ενεργειακή, θα γεννήσει πολλές άλλες αφού δεν θα είναι ένα παροδικό φαινόμενο. Ήδη μια κρίση στον πληθωρισμό τη βιώνει η Ευρώπη, θα ακολουθήσει μια κρίση στα επιτόκια που θα ακριβύνει το χρήμα, μια κρίση στα επενδυτικά προγράμματα και βαριές επιπτώσεις στην ανάπτυξη, την απασχόληση και πάει λέγοντας.
Και ναι, με τη φύση και τα φυσικά φαινόμενα δεν μπορούμε να τα βάλουμε. Μπορούμε όμως με εκείνους που με τις αποφάσεις τους, εντείνουν την κλιματική αλλαγή ή δεν φροντίζουν τους πολίτες τους, επειδή δεν κάνουν σωστές εκτιμήσεις των επιπτώσεων που προκαλούν οι αποφάσεις τους. Ακόμα κι αν είναι σωστές, όπως μετάβαση στις ΑΠΕ, αλλά γίνονται παρορμητικά και βιαστικά.