Ναι, είναι πανθομολογούμενο πως η λειτουργία του κράτους και ο συντονισμός των διαφόρων φορέων απέχουν πολύ από ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος που θα θέλαμε όλοι να γίνει κάποια στιγμή η χώρα μας. Οχι πως ακόμα και στις πιο πλούσιες και οργανωμένες χώρες του κόσμου, όπως η Γερμανία ή οι ΗΠΑ, δεν παρατηρούνται τέτοιες καταστάσεις ή και χειρότερες από αυτά που ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα, όταν τα καιρικά φαινόμενα είναι τόσο ισχυρά. Ας θυμηθούμε τους δεκάδες νεκρούς στη Γερμανία από πλημμύρες μόλις το περασμένο φθινόπωρο ή τις επί μία εβδομάδα διακοπές ρεύματος σε ολόκληρες Πολιτείες στις ΗΠΑ. Τα παραδείγματα αυτά φυσικά και δεν έχουν σκοπό να αμβλύνουν τις εντυπώσεις για τα δικά μας δεινά ή να δώσουν άλλοθι σε αυτούς που είχαν την ευθύνη αντιμετώπισης της κακοκαιρίας που γνώριζαν μέρες πριν ότι έρχεται.

Οι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν και κάποια στιγμή να πέσουν και κάποια κεφάλια. Είτε το θέλουμε είτε όχι οι καταστροφές συνήθως έχουν ονοματεπώνυμο και η στραβή στη βάρδια έχει τίμημα. Το είδαμε και στις πυρκαγιές του καλοκαιριού, όπου μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά και έφυγαν από το προσκήνιο άνθρωποι που ενδεχομένως δεν ήταν και οι χειρότεροι που πέρασαν από αυτές τις θέσεις, ενώ είχαν προηγουμένως επιδείξει και σημαντικό έργο. Ετσι όμως είναι η πολιτική. Σκληρή και αδυσώπητη. Ας κρατήσουμε, πάντως, πως αυτή τη φορά δεν θρηνήσαμε νεκρούς.

Πέραν όμως αυτής καθαυτής της κακοκαιρίας και των προβλημάτων που ανέδειξε για άλλη μία φορά, υπάρχει και το ουδέν κακό αμιγές καλού.

Για πρώτη φορά μπήκε στο τραπέζι η συζήτηση για αποζημιώσεις των πολιτών που ταλαιπωρούνται από τις παραλείψεις και αστοχίες εταιρειών και φορέων που είναι επιφορτισμένοι να προσφέρουν συγκεκριμένες υπηρεσίες.

Είδαμε τις παρεμβάσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και υπουργών για αποζημίωση των εγκλωβισμένων στην Αττική οδό και στην αμαξοστοιχία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Κι αυτό πέραν του κάθε νόμιμου δικαιώματος για προσφυγές και στα αστικά δικαστήρια των πολιτών που υπέστησαν όσα υπέστησαν από τα λάθη και τις παραλείψεις εταιρειών.

Παράλληλα, όμως, ανοίγει ο δρόμος για τη θέσπιση ενός νομικού πλαισίου ώστε οι πολίτες να μπορούν να αποζημιώνονται από κάθε λογής παραλείψεις και λάθη φορέων και επιχειρήσεων που ταλαιπωρούν του καταναλωτές. Αρχής γενομένης από τη ΔΕΗ που συχνά αφήνει ολόκληρες περιοχές και χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς ρεύμα για μέρες και στο τέλος δεν ζητά ούτε καν μία συγγνώμη.

Ηδη η ΡΑΕ ετοιμάζει ένα τέτοιο πλαίσιο που εφαρμόζεται σε χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ακόμα και μία ώρα διακοπής ρεύματος αποτελεί βάση διεκδίκησης αποζημίωσης από τον πάροχο. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με την ΕΥΔΑΠ όταν αφήνει χωρίς νερό επί ώρες και μέρες όταν έχει κάποια βλάβη στο δίκτυό της αλλά και σε άλλες εταιρείες κοινής ωφέλειας είτε είναι ιδιωτικές είτε δημόσιες, όπως οι τηλεπικοινωνίες.

Είναι καιρός να δημιουργηθεί μια εταιρική κουλτούρα όπου τα λάθη πληρώνονται. Μόνο έτσι ο πολίτης θα νιώσει πως ζει σε μια σύγχρονη χώρα όπου οι ευθύνες δεν καλύπτονται πίσω από μια συγγνώμη. Οι αεροπορικές εταιρείες από πολλών ετών όταν αναβάλλεται μια πτήση αναλαμβάνουν τα έξοδα διατροφής και διαμονής σε ξενοδοχείο των επιβατών, όπως και την αποζημίωση αν χαθεί κάποια αποσκευή.

Γιατί να μην υπάρχει λοιπόν και μια ταρίφα αποζημίωσης και για τις διακοπές ρεύματος και υδροδότησης;

Το θετικό λοιπόν είναι πως η συζήτηση άνοιξε και ας ελπίσουμε να θεσμοθετηθούν σύντομα τέτοια μέτρα γιατί από θεομηνίες στο μέλλον, με αυτή την κλιματική αλλαγή, άλλο τίποτα.