Οι Ισραηλινοί κάνουν λόγο για το πότε, όχι για το αν, θα πολεμήσουν ξανά εναντίον της Χεζμπολάχ. Από τον τελευταίο πόλεμο του 2006, έχουν επανειλημμένα ενισχύσει τα σύνορα με το Λίβανο. Τα σύνορα, σαν φίδι μέσα από τα πευκοδάση που χωρίζουν τις δυο χώρες είναι 50 μίλια, γεμάτα από φορτωμένους με αισθητήρες φράχτες, περιπολίες και βρωμιά.
Όλα αυτά θα έχουν μικρή σημασία, αν ξεσπάσει ο πόλεμος. Και οι δύο πλευρές προσανατολίζονται προς μια αεροπορική σύγκρουση. Οι ηγέτες του Ισραήλ λένε ότι είναι έτοιμοι να βομβαρδίσουν τον Λίβανο και να τον στείλουν πίσω, στη λίθινη εποχή. Η Χεζμπολάχ λέγεται ότι έχει αυξήσει δέκα φορές τα αποθέματα πυραύλων. Στο Kfar Vradim, μια ισραηλινή πόλη νότια των συνόρων, ο David Deshe περιμένει το χειρότερο. “Την τελευταία φορά φάγαμε μερικές δεκάδες ρουκέτες”, δήλωσε ο έφεδρος αξιωματικός του στρατού και ιδιοκτήτης επιχείρησης (ο οποίος μετράει στους γείτονές του κι ένα εργοστάσιο που ανήκει στην Warren Buffett). «Αυτή τη φορά, μας λένε, πρόκειται να είναι σαν βροχή».
Αλλά από το 2006 υπήρξε μια κρίσιμη αλλαγή, η οποία μπορεί να ξεπεράσει κάθε νέα οχύρωση. Καθώς ο πόλεμος εναντίον του Ισλαμικού Κράτους εξασθενεί, παλιές γραμμές παραμορφώνονται – μαζί με κάποιες νέες συμμαχίες. Πολλά σημάδια δείχνουν μια βαθύτερη κατανόηση, που ενθαρρύνεται από τις Η.Π.Α., μεταξύ του Ισραήλ και του ισλαμικού βασιλείου που δεν έχει καν διπλωματικές σχέσεις με αυτό: τη Σαουδική Αραβία.
Οι δύο χώρες έχουν έναν κοινό εχθρό: το Ιράν. Και οι δύο προσανατολίζουν τη δράση τους εναντίον της Χεζμπολάχ που χρηματοδοτείται από το Ιράν – και αναλαμβάνουν όλο και περισσότερο δράση, τροφοδοτώντας τις περιφερειακές αναταραχές που έπληξαν τις αγορές πετρελαίου. Και είναι και οι δύο σημαντικές για τη νέα αμερικανική στρατηγική στη Μέση Ανατολή που περιγράφεται, αν και όχι ακόμα λεπτομερώς, από τον Donald Trump.