Στο αποκορύφωμα της ευρωπαϊκής προσφυγικής κρίσης, η εισροή εκατομμυρίων μεταναστών αποδυνάμωνε την κοινωνική συνοχή της ηπείρου και απείλησε να ανατρέψει ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Τρία χρόνια αργότερα, η πλήρης πολιτική αντιστροφή γίνεται πλέον σαφής.

Η λαϊκιστική κυβέρνηση της Ιταλίας δεν έχει χάσει χρόνο, προκειμένου να δώσει μάχες με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Η άρνηση του υπουργού Εσωτερικών Matteo Salvini σε ένα σκάφος που μετέφερε πρόσφυγες για ανθρωπιστικούς λόγους, να πιάσει σε ιταλικό λιμάνι, ώθησε την Ισπανία να πάρει μέρος στην υπόθεση και να παράσχει ασφαλές λιμάνι, προκαλώντας παράλληλα επίπληξη από τον Γάλλο Πρόεδρο Emanuel Macron προς την Ιταλία. Ένα πλήρες διπλωματικό ατύχημα ακολούθησε καθώς το Παρίσι και η Ρώμη αντάλλασσαν προσβολές.

Στο Βερολίνο, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ βρίσκεται και πάλι κάτω από εγχώρια πίεση πάνω στη φιλελεύθερη στάση της σχετικά με το άσυλο. Η Ουγγαρία και η Πολωνία εξακολουθούν να αρνούνται τελείως να δεχτούν πρόσφυγες.

Ενώ οι αφίξεις είναι πολύ χαμηλότερες από το 2015-2016, η αδυναμία της Ευρώπης να συμφωνήσει σχετικά με τον τρόπο ανταπόκρισης σε εκείνους που πραγματοποιούν το επικίνδυνο ταξίδι, τροδοτεί τις εσωτερικές τριβές στην ΕΕ, ενώ χρειάζεται να δείξει ενότητα ενόψει των προκλήσεων του Προέδρου Donald Trump στα θέματα του εμπορίου και της άμυνας.