της Σοφίας Ζαφείρη
Μία εταιρεία που πριν από μερικά χρόνια κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή της, η οποία, όμως, κατόρθωσε να αλλάξει πλήρως τον τρόπο με τον οποίο εκατ. θεατές σε όλον τον κόσμο βλέπουν τηλεόραση, με τις δημιουργίες της να έχουν κάτι παραπάνω από φανατικούς οπαδούς.
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι όταν δημιουργήθηκε το 1997, από τους Reed Hastings και Marc Randolph, ως εταιρεία ενοικίασης DVDs κανείς δεν περίμενε ότι θα είχε αυτήν την εξέλιξη. Το σίγουρο είναι ότι η Netflix μετατράπηκε σε Γολιάθ με κάτι παραπάνω από αξιοθαύμαστη ταχύτητα. Άλλωστε δικές της παραγωγές όπως το «House of Cards» διαθέτουν τόσα εκατ. φίλους, ώστε η επιτυχία της εταιρείας είναι αυταπόδεικτη.
Διαθέτοντας γραφεία τόσο στο Χόλιγουντ, όπως κάθε εταιρεία παραγωγής που σέβεται τον εαυτό της, αλλά και στην περίφημη Silicon Valley, όπως κάθε τεχνολογικός όμιλος που, επίσης, σέβεται τον εαυτό του, η Netflix προετοιμάζεται να κατακτήσει ακόμη μεγαλύτερο κοινό, με τα κορυφαία στελέχη της να υποστηρίζουν ότι μπορεί να φθάσει και το ένα δισ.
Όπως συμβαίνει, όμως, πάντα πίσω από κάθε μεγάλη επιτυχία εκτός από τον άριστο προγραμματισμό, τη σκληρή δουλειά κρύβονται και άνθρωποι με όραμα και πάθος, που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Τρεις κορυφαία στελέχη του Netflix μας οδηγούν -μέσω του «Monocle» – στα άδυτα της εταιρείας, στον τρόπο λειτουργία της και στους στόχους που έχει θέσει για το μέλλον.
Πρώτη εξ αυτών η Σίντι Χόλαντ, αντιπρόεδρος στο τμήμα εσωτερικών παραγωγών της εταιρείας, η οποία διαθέτει πείρα 22 ετών στον χώρο της διασκέδασης, ενώ πριν από 15 χρόνια ξεκίνησε να εργάζεται για το Netflix. Όπως δηλώνει έχει φροντίσει να επικεντρωθεί σε δύο θέματα, τα οποία θεωρεί σημαντικά για την επιτυχία των παραγωγών της εταιρείας. Από τη μία πλευρά η στενή συνεργασία με τους καλλιτέχνες, τους δημιουργούς αλλά και τους παραγωγούς που χρηματοδοτούν τις τηλεοπτικές σειρές και από την άλλη η εξέταση για κάθε παραγωγή χωριστά του εύρους του κοινού που μπορεί να προσελκύσει. «Θα πρέπει να μπορείς να προβλέψεις έστω και κατά προσέγγιση πόσοι άνθρωποι θα δουν την παραγωγή σου, προκειμένου να αποφασίσεις εάν αξίζει να τη χρηματοδοτήσεις και πόσα κεφάλαια θα πρέπει να δαπανήσεις».
Περισσότερο… ιδεολόγος αλλά και σκληρή στη διαπραγμάτευση αποδεικνύεται η Λίζα Νισιμούρα, επικεφαλής του τμήματος δραματοποιημένων σειρών (documentaries), η οποία φροντίζει να παρακολουθεί όλα τα σημαντικά φεστιβάλ, όπως το Sundance, ενώ υπερασπίζεται με πάθος την εκτίμηση ότι οι δραματοποιημένες σειρές δεν έχουν περιορισμένο κοινό, εφόσον πρόκειται για πολύ καλές παραγωγές. Όμως η Νισιμούρα είναι πολύ… σκληροί με τους σκηνοθέτες, με τους οποίους συνεργάζεται. Όπως δηλώνει χαρακτηριστικά «θέλω να ξέρω ότι ο κάθε σκηνοθέτης μίας σειράς δεν… μπορεί ούτε καν να κοιμηθεί το βράδυ, γιατί σκέφτεται συνεχώς την ιστορία που θέλει να μας δείξει και το πώς θα την κάνει καλύτερη».
Όπως προαναφέρθηκε η υψηλή τεχνολογία είναι ένας εκ των δύο τομέων στους οποίους οι δημιουργοί του Netflix θεωρούν ότι ανήκει η εταιρεία τους. Εδώ… καταφθάνει ο Τοντ Γέλιν, αντιπρόεδρος του τμήματος «παραγωγής καινοτομίας», όπως ονομάζεται.
Δηλώνει ότι το Netflix θέλει να αντιπροσωπεύει τόσο αυτό για το οποίο είναι γνωστό το Χόλιγουντ όσο και αυτό για το οποίο είναι γνωστή η Silicon Valley, ενώ χρησιμοποιεί την «τελευταία λέξη» της τεχνολογίας προκειμένου να προβλέψει τι θα αρέσει στο κοινό.
«Είμαστε εξαιρετικά παρατηρητικοί. Οι αλγόριθμοι που χρησιμοποιούμε εξετάζουν τα πάντα», με άμεσο στόχο όχι μόνο να καταγράψουν τι βλέπει ένας συνδρομητής του Netflix αλλά και να «προβλέψουν» τι θα μπορέσει να του αρέσει. Αυτή η παρακολούθηση έχει να κάνει περισσότερο με το «είδος» των παραγωγών που προτιμά ένας συνδρομητής και όχι με άλλες ιδιαιτερότητές του. «Δεν εξετάζουμε την ηλικία, το φύλο ή τη γεωγραφική περιοχή», δηλώνει ο Γέλιν, προσθέτοντας ότι βασικός στόχος του δικού του τμήματος είναι να υπάρξει «προσωποποίηση» του προγράμματος ξεχωριστά για κάθε συνδρομητή.