Του Δημήτρη Μαρκόπουλου
Δύο μέτρα και σταθμά ισχύουν στη χώρα σε ό,τι αφορά την αυστηρότητα στα θέματα αρχαιολογικών παρεμβάσεων επάνω σε κρίσιμες για τη βιωσιμότητα της χώρας επενδύσεις. Ενώ δηλαδή το υπουργείο Πολιτισμού με κάθε πρόσχημα παγώνει καίριες για την πάταξη της ανεργίας επενδυτικές προσπάθειες όπως στον ΟΛΠ και το Ελληνικό με τις πρόσφατες ενέργειες της Λυδίας Κονιόρδου, την ίδια στιγμή κλείνει τα μάτια στις φθορές που έχουν προκληθεί από τον παράτυπο καταυλισμό μεταναστών στο Κάστρο Χίου.
Όλο το θέμα ξεκινά με ερώτηση του 2015 που είχε κάνει ο βουλευτής Χίου της ΝΔ Νότης Μηταράκης. Τότε τόνισε πως αν και το Κάστρο της Χίου, έκτασης περίπου 180.000 τ.μ., αποτελεί ένα μοναδικό πολιτιστικό μνημείο, ιδιαίτερης σημασίας για το νησί αλλά και γενικότερα για τη χώρα, σήμερα έχει αφεθεί στην τύχη του και «ένα πολύ σημαντικό τμήμα του μνημείου αποτελεί κομμάτι και όριο για τον παράτυπο καταυλισμό μεταναστών με αποτέλεσμα αυτό να φθείρεται συστηματικά και καθημερινά.
Χαρακτηριστικά αναφέρω, ότι χρησιμοποιείται για καθημερινές οικιακές εργασίες όπως για παράδειγμα το άπλωμα ρούχων, ανοίγονται τρύπες για στήριξη σκηνών, ενώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας λόγω ντεπόζιτων καυσίμων που είναι αποθηκευμένα στην περιοχή. Την ίδια στιγμή, σε άλλα σημεία του Κάστρου εκτελούνται εργασίες αποκατάστασης, γεγονός που δείχνει την αποσπασματική αντιμετώπιση των θεμάτων του μνημείου».
Στην απάντηση του το υπουργείο απόφυγε να πάρει θέση και η κατάσταση ενώ είναι γνωστό πως τα σημαντικότερα επεισόδια στην περιοχή έχουν συμβεί ακριβώς σε αυτό το επίμαχο σημείο.