Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα… Κι όμως οι καθυστερήσεις σε σχέση ακόμη και με πρωτοποριακά έργα ΑΠΕ, δεν απαντώνται μόνο στη χώρα μας, όπου, για παράδειγμα, η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή πάλεψε επί σειρά ετών για να βάλει μπροστά το μεγάλο project της αντλησιοταμίευσης στην Αμφιλοχία ή το υβριδικό και καινοτόμο έργο στο Αμάρι, παρά τα προφανέστατα και πολλαπλά οφέλη.

Στην Ελβετία ένα, -τηρουμένων των αναλογιών-, παρόμοιο έργο έκανε 14 χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί. Πρόκειται για μια «μπαταρία νερού», ισχύος 900 MW που κόστισε 2 δισεκατομμύρια ευρώ, ήταν υπό κατασκευή για 14 χρόνια, και τέθηκε πλέον σε λειτουργία, όπως αναφέρει το Euronews. Το έργο βρίσκεται σε ύψος σχεδόν 2.000 πόδια (600 μέτρα) στις Ελβετικές Άλπεις.

Όπως σημειώνεται, με τον κόσμο επικεντρωμένο στην αξιοποίηση της ενέργειας από τις ΑΠΕ, υπάρχει επίσης η ανάγκη αποθήκευσης της πλεονάζουσας ενέργειας που παράγεται κατά διαστήματα ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ενώ οι μπαταρίες είναι μια λύση σε αυτό το πρόβλημα, χρειάζονται ορυκτά όπως νικέλιο, κοβάλτιο και λίθιο, τα οποία πρέπει να εξορυχθούν και δεν είναι φιλικά προς το περιβάλλον.

Οι επιστήμονες διεθνώς έχουν πειραματιστεί με άλλες ιδέες αποθήκευσης ενέργειας, όπως η χρήση διοξειδίου του άνθρακα ή ακόμη και η αξιοποίηση της φέρουσας ικανότητας των ανελκυστήρων σε πολυώροφα κτίρια σε αστικές περιοχές για ταχεία διάχυση ενέργειας όταν η ζήτηση κορυφώνεται. Ενώ αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό ακόμα πειραματικά, η «μπαταρία νερού» είναι κάτι γνωστό και δοκιμασμένο.

Ένα τέτοιο έργο αποτελείται από δύο μεγάλους ταμιευτήρες νερού που βρίσκονται σε διαφορετικά ύψη. Όταν η παραγωγή ενέργειας είναι υψηλή, η υπερβολική ισχύς χρησιμοποιείται για τη μετακίνηση νερού από τον κάτω ταμιευτήρα σε εκείνον που βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο, κάτι που μοιάζει με τη φόρτιση μιας συμβατικής μπαταρίας.

Όταν αυξάνεται η ζήτηση ενέργειας, το νερό στο υψηλότερο επίπεδο μπορεί να απελευθερωθεί και, καθώς κατευθύνεται προς τον κάτω ταμιευτήρα, διέρχεται από τουρμπίνες που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την τροφοδοσία του δικτύου.

Η ιδέα μπορεί να ακούγεται νέα, αλλά χρησιμοποιείται στην Ελβετία εδώ και αιώνες. Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν επίσης αυτήν τη μέθοδο εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, ενώ η Κίνα αποφάσισε πρόσφατα να κατασκευάσει τέτοια έργα αποθήκευσης ισχύος 270 GW έως το 2025.

Η μπαταρία νερού που τέθηκε πρόσφατα σε λειτουργία στην Ελβετία έχει χωρητικότητα αποθήκευσης 20 εκατομμυρίων kWh, το ισοδύναμο 400.000 μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων, και έχει ως στόχο να βοηθήσει στη σταθεροποίηση του ενεργειακού δικτύου στην Ελβετία και σε άλλα συνδεδεμένα δίκτυα στην Ευρώπη. Το εργοστάσιο διαθέτει έξι ανεμογεννήτριες που μπορούν να παράγουν 900 MW ισχύος.

Οι λόγοι της καθυστέρησης

Γιατί όμως χρειάστηκαν 14 χρόνια για να ολοκληρωθεί το έργο;

Η μπαταρία έχει κατασκευαστεί μεταξύ των ταμιευτήρων Emosson και Vieux Emosson στο Valais, ένα καντόνι στο νοτιοδυτικό τμήμα της Ελβετίας. Βρίσκεται, όπως προαναφέρθηκε, στα σχεδόν 2.000 πόδια ενώ το τεράστιο μηχανοστάσιο του εργοστασίου έχει μήκος περίπου 650 πόδια (200 μ.) και πλάτος πάνω από 100 πόδια (32 μ.).

Για να μετακινήσουν τα δομικά υλικά στον χώρο, οι μηχανικοί έπρεπε πρώτα να ανοίξουν σήραγγες μέσω των Άλπεων. Το μήκος των σηράγγων που έχουν σκαφτεί για το έργο εκτείνονται σε περίπου 11 μίλια (18 χιλιόμετρα). Μόλις αυτές οι σήραγγες ολοκληρώθηκαν, τα οικοδομικά υλικά και ο υπόλοιπος εξοπλισμός μπορούσαν να μεταφερθούν στο βουνό, μια διαδικασία που διήρκεσε 14 χρόνια.

Ακόμη, για να αυξηθεί η ικανότητα αποθήκευσης ενέργειας, το ύψος του φράγματος Vieux Emosson αυξήθηκε επίσης κατά 65 πόδια (20 μέτρα). Μετά από όλα αυτά το έργο είναι πλέον λειτουργικό και στο peak του ικανό να τροφοδοτεί 900.000 σπίτια.