Tο 2014 έγινε υπουργός Οικονομικών και μόλις τρία χρόνια αργότερα πρόεδρος της Γαλλίας. O Εμανουέλ Μακρόν εμφανίστηκε ξαφνικά στη γαλλική πολιτική ως σύμβουλος του σοσιαλιστή προέδρου Φρανσουά Ολάντ.
Στις ευρω-εκλογές του 2019 «υιοθέτησε» την πολιτική οικογένεια των Φιλελευθέρων, την οποία μετονόμασε «Renew Europe», διεμβολίζοντας τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις. Απρόσμενα εντυπωσιακή ήταν η πορεία του Μακρόν, το ίδιο θα είναι – εκτός εξαιρετικού απροόπτου – και η επανεκλογή του στις προεδρικές εκλογές του Απριλίου. Ως κύριος αντίπαλός του, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, προβάλλει για μία ακόμη φορά ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν.
Η Σοφί Ινετφέλτ, ευρωβουλευτής του ολλανδικού φιλελεύθερου και παραδοσιακά φιλοευρωπαϊκού κόμματος D66, είναι ένα από τα πιο έμπειρα στελέχη της πολιτικής ομάδας Renew Europe. «Ένα από τα στοιχεία που εκτιμώ ιδιαίτερα στον πρόεδρο Μακρόν», λέει η ίδια στην Deutsche Welle, «είναι ότι αυτή τη στιγμή είναι ο μόνος ευρωπαίος ηγέτης που μιλάει με πάθος για την Ευρώπη. Και αυτό πρέπει να το παραδεχθείς, είτε συμφωνείς, είτε διαφωνείς μαζί του. Ο τρόπος που ένας ηγέτης μιλάει για την Ευρώπη δημιουργεί και το πλαίσιο του διαλόγου για τους απλούς πολίτες, για την κοινή γνώμη».
«Αλλαγή παραδείγματος» η παρουσία Μακρόν
Για τη Μαρία Σπυράκη η Γαλλία, αλλά και η Ευρώπη έχει ανάγκη το «υπόδειγμα Μακρόν» για να κάνει το επόμενο βήμα. Η ευρωβουλευτής της Ν.Δ. σημειώνει ότι ο Γάλλος πρόεδρος σηματοδοτεί μία «αλλαγή παραδείγματος» στην πολιτική, για πολλούς λόγους. «Πρώτα απ’ όλα είναι ένα πρόσωπο που δεν προέρχεται από το βαθύ κομματικό σύστημα», επισημαίνει. «Δεύτερον, είναι ένα πρόσωπο το οποίο εμφανίστηκε στη δημόσια ζωή βάζοντας ταυτόχρονα και την ατζέντα του, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων προκλήσεων, είτε αυτό αφορά την κλιματική αλλαγή, είτε το μεταναστευτικό, είτε την αμυντική αυτονομία της ΕΕ. Τρίτον, είναι ένα πρόσωπο που προχωρά στην αλλαγή παραδείγματος γιατί με τη συμπεριφορά του, με τα λάθη και τις παραλείψεις του, συγκρούεται μετωπικά με τον λαϊκισμό».
Στα τέλη του 2021 το κεντροδεξιό κόμμα των Ρεπουμπλικανών ανακοίνωσε την υποψηφιότητα της Βαλερί Πεκρές, η οποία για λίγο φάνηκε να απειλεί τον Μακρόν στις δημοσκοπήσεις, φιλοδοξώντας να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Γαλλίας. Κάποιες εκλάμψεις είχε και ο ευφραδής πρώην δημοσιογράφος Ερίκ Ζεμούρ. Αλλά όπως έδειξε και το «μίνι ντιμπέιτ» Πεκρές-Ζεμούρ την περασμένη Πέμπτη και οι δύο δεν έχουν το ειδικό βάρος που θα χρειαζόταν, για να απειλήσουν τον Μακρόν. Μπορεί ο Γάλλος πρόεδρος, με την επανεκλογή του, να ορθώσει ανάχωμα στις λαϊκιστικές, αντι-ευρωπαϊκές δυνάμεις;
«Ο Μακρόν έχει προβάδισμα σε σχέση με τους αντιπάλους του λαϊκιστές, κυρίως γιατί εκείνοι στερούνται γνώσης, στερούνται σοβαρής πολιτικής πρότασης και εμπειρίας και βασίζονται σε θεωρίες συνωμοσίας και σε στερεότυπα που δεν δίνουν λύση στον σύγχρονο κόσμο», λέει η Μαρία Σπυράκη στην Deutsche Welle. «Το θέμα είναι πώς θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της μεσαίας τάξης και της αγροτικής τάξης. Και βεβαίως το δεύτερο ζήτημα είναι πώς θα κατορθώσει το όραμά του, το σχέδιό του για τη Γαλλία να το καθιερώσει και συνολικά στην ΕΕ. Τον ευνοεί το γεγονός ότι η γαλλική προεδρία στην ΕΕ συμπίπτει με την εκλογική αναμέτρηση. Δεν τον ευνοεί το γεγονός ότι καλείται ως προεδρεύων του Συμβουλίου να διαχειριστεί μία πρωτοφανή κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχοντας απέναντί του έναν μη αξιόπιστο συνομιλητή, όπως είναι ο Πούτιν».
Διαβάστε περισσότερα στην Deutsche Welle