Την ιδέα του ΔΝΤ να «παγώσουν» μέχρι το 2040 τόκοι και κεφάλαιο στην αποπληρωμή του ελληνικού χρέους και η αποπληρωμή να μετατεθεί μέχρι και το 2080, σχολιάζει με άρθρο του στο Bloomberg, ο γνωστός αρθρογράφος, Mark Gilbert.
«Πρόκειται για μια πραγματικά τρελή ιδέα και ελπίζω ότι αποτελεί απλά μια διαπραγματευτική τακτική που σχεδιάστηκε για να τραβήξει τη Γερμανία στο τραπέζι των συζητήσεων, ώστε να αρχίσει τουλάχιστον η κουβέντα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία , συνεχίζει ο Gilbert, ότι μια επιπρόσθετη ελάφρυνση χρέους πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο που θα βοηθήσει την Ελλάδα να ανακτήσει στην οικονομική της ευρωστία. Η ιδέα όμως ότι ο Σόιμπλε θα δεχτεί ένα είδους εικοσαετούς και βάλε αμνηστίας στην πληρωμή του χρέους ή ότι η Μέρκελ θα θελήσει να πάει του χρόνου στις γερμανικές εκλογές με αυτή την «άφεση» χρέους για το πιο υπερχρεωμένο μέλος της Ευρωζώνη, αυτό είναι παράλογο για να μην πούμε επικίνδυνο. Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος οι σχέσεις του ΔΝΤ με τους άλλους πιστωτές να γίνουν τόσο τεταμένες, ώστε να διακυβευτεί όλη η διαδικασία διάσωσης της Ελλάδας.
Στη συνέχεια, το Bloomberg παραθέτει πίνακα που δείχνει διαγραμματικά τι έχει να πληρώσει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια:
Το χρέος, σημειώνει, είναι τόσο μεγάλο ώστε ολόκληρη η δόση που αναμένει η Ελλάδα (περίπου 10 δισ. ευρώ) μετά το Eurogroup της 24ης Μαΐου, θα εξανεμιστεί αμέσως από πληρωμές που έχει να κάνει τον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Τον Ιούλιο του 2017 έρχεται το επόμενο μεγάλο «χαστούκι», καθώς η χώρα θα χρειαστεί άλλα 7 δισ. ευρώ.
Το ΔΝΤ έχει δίκιο όταν λέει ότι ο επαναπρογραμματισμός του χρέους είναι απαραίτητος αν είναι να μπει η Ελλάδα σε βιώσιμη τροχιά προς την ανάκαμψη. Αλλά το να μετατοπιστούν όλες οι πληρωμές μετά το 2040 είναι κάτι που οι Ευρωπαίοι δανειστές και κυρίως οι Γερμανοί, δεν πρόκειται να δεχθούν ποτέ, σημειώνει το άρθρο.
Στη συνέχεια σχολιάζει την έτερη απαίτηση του ΔΝΤ, ον περίφημο «κόφτη» που θα ενεργοποιεί αυτόματα επιπλέον μέτρα λιτότητας ύψους 3,5 δισ. αν δεν επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Δεν υπάρχει και πολλή λογική σε αυτό, από πολιτική ή οικονομική πλευρά, γράφει ο Gilbert, για ένα έθνος που προσπαθεί να αναπτύξει την οικονομία του, να τιμωρείται με εκ των προτέρων προγραμματισμένες περικοπές αν δεν πετύχει τους στόχους που έχουν επιβληθεί.
Οι αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας παραμένουν χαμηλές στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ο τουρισμός συνεισφέρει κατά 18,5% στο ΑΕΠ, αλλά την περασμένη εβδομάδα, ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ, Ανδρέας Ανδρεάδης, προειδοποίησε ότι η αδυναμία κατά το πρώτο τετράμηνο του έτους απειλεί τον φετινό στόχο για 15 δισ. έσοδα και το 2016 μπορεί να εξελιχθεί πολύ χειρότερα από το 2015.
Η πρόταση του ΔΝΤ να φύγει εντελώς η δαμόκλειος σπάθη πάνω από την Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, έρχεται σε μια δύσκολη στιγμή, αναφέρει ο Gilbert. Στις 23 Ιουνίου η Βρετανία πάει στο δημοψήφισμα με αποτέλεσμα να έχουν ενισχυθεί οι αντιευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις. Η οικονομία της ΕΕ είναι ακόμα εύθραυστη με το 13% των οικονομολόγων που συμμετείχαν σε έρευνα του Bloomberg να κάνουν λόγο για κίνδυνο βύθισης της ΕΕ σε ύφεση το επόμενο έτος. Η «άφεση αμαρτιών» του τύπου που προτείνει το ΔΝΤ μπορεί να κάνει ακόμα χειρότερα τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα.
Χρειάζεται περισσότερος ρεαλισμός από όλους στις συναντήσεις της επόμενης εβδομάδας, συνεχίζει το άρθρο: Η Γερμανία θα πρέπει να δεχτεί ότι η περιορισμένη ελάφρυνση χρέους βγάζει νόημα, ώστε να έχει κάτι να «πουλήσει» και στο εσωτερικό της χώρας του ο Αλέξης Τσίπρας, η θέση του οποίου είναι τουλάχιστον επισφαλής.
Όσο για το ΔΝΤ θα πρέπει να είναι λιγότερο πιεστικό στις οικονομικές του απαιτήσεις και να αναγνωρίσει ότι οι στόχοι που θέτει για το πρωτογενές πλεόνασμα είναι πολλοί επίπονοι. Η Ελλάδα πρέπει να ασχοληθεί με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, στα οποία έχει κάνει πολύ μικρή πρόοδο και την επιτάχυνση της πώλησης κρατικής περιουσίας για να βρει το τόσο απαραίτητο ρευστό. Διαφορετικά, η ευρωζώνη θα βρεθεί και πάλι μπροστά στην υπαρξιακή κρίση που είχε βιώσει πέρυσι, μια κρίση που απειλεί την ακεραιότητα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.