Ο πόλεμος μεταξύ της διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και της διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας – γιατί για πόλεμο πρόκειται – καλά κρατεί.
Όποιος νομίζει ότι η στρατηγική υποχώρηση της διοίκησης Μυλωνά, έναντι των απαιτήσεων του βασικού μετόχου για αλλαγές στο δ.σ., έλυσε το πρόβλημα στις μεταξύ τους σχέσεις, είναι βαθιά νυχτωμένος. Ειδικά όσο εντείνονται τα σενάρια αλλαγών από την νέα κυβέρνηση στην ηγεσία του ΤΧΣ, τόσο η διοίκηση της τράπεζας προσπαθεί να κερδίσει χρόνο προκειμένου οι αλλαγές στο δ.σ. της να γίνουν με περισσότερο τραπεζικά κριτήρια.
Ωστόσο, ο πόλεμος περιλαμβάνει και ανορθόδοξες τακτικές όπως οι διαρροές ότι τουλάχιστον ένα από τα προτεινόμενα νέα μέλη – γυναίκα – πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλες που μιλούν για τα προσόντα των υποψηφίων νέων μελών.
Στην τακτική που ακολουθείται υπάρχουν, όπως γίνεται αντιληπτό και υπερβολές όπως η κριτική στον κ. Γκίκα Χαρδούβελη ότι η εμπειρία του σε τράπεζα περιορίζονταν στο τμήμα αναλύσεων της Eurobank, όταν είναι γνωστό ότι ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΤΕ Π. Μυλωνάς είχε επίσης διατελέσει επικεφαλής στην αντίστοιχη θέση της Εθνικής.
Οι “κακές” γλώσσες λένε ότι οι δύο πλευρές (Μυλωνάς και Czurda) συμφωνούν σε ένα πράγμα: την ανάγκη περιορισμού του υπερδραστήριου – πολύ πέρα των καθηκόντων του μη εκτελεστικού – προέδρου της ΕΤΕ Κ. Μιχαηλίδη. Ο τελευταίος ωστόσο βρήκε ρόλο τις τελευταίες εβδομάδες επιχειρώντας να κινηθεί με ευελιξία ανάμεσα στις δύο πλευρές, με αποτέλεσμα και την θέση του να σώσει και να αποκτήσει αυτόνομη πρόσβαση στην Φρανκφούρτη.
Ανεξάρτητοι παρατηρητές εκτιμούν ότι νικητής της κόντρας – Μυλωνά, Czurda – θα είναι τελικά ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής, καθώς θεωρούν δεδομένο ότι η νέα κυβέρνηση θα αντικαταστήσει το σύνολο των διοικήσεων του υπερταμείου μεταξύ των οποίων και τον επικεφαλής του ΤΧΣ, καθώς μόνο με καλό μάτι δεν είδαν τις προεκλογικές μεθοδεύσεις για την τοποθέτηση νέων προσώπων σε θέσεις κλειδιά.