Οι ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις αναγνωρίζουν μεν την αξία και τα οφέλη των επενδύσεων στη βιωσιμότητα, ωστόσο θεωρούν ότι υπάρχουν αρκετά εμπόδια προκειμένου να υιοθετήσουν τέτοιου είδους πρακτικές.
Μεταξύ αυτών των εμποδίων περιλαμβάνονται τα υψηλά επενδυτικά κόστη, που θεωρείται και ο νούμερο 1 ανασταλτικός παράγοντας, οι περιορισμοί στις υποδομές, αλλά και η έλλειψη τεχνογνωσίας και εμπειρίας, εξ ου και ο κλάδος ζητεί σε ποσοστό 90% από την κυβέρνηση να παράσχει περισσότερα οικονομικά και φορολογικά κίνητρα προς την κατεύθυνση αυτήν.
Tα στοιχεία προκύπτουν από την τελευταία πρωτογενή έρευνα της Deloitte και του Ινστιτούτου του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΙΝΣΕΤΕ), που καταγράφει για πρώτη φορά στο σύνολο της αλυσίδας αξίας του κλάδου, την ανάγκη για άμεση ενίσχυση και επιτάχυνση των δράσεων και πρωτοβουλιών βιωσιμότητας στις ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις.
Η έρευνα διεξήχθη σε 204 ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις, μέλη του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), από τις αρχές του έτους έως και τον Απρίλιο, ενώ οι ερωτηθέντες δραστηριοποιούνται σε όλο το φάσμα της αλυσίδας αξίας του τουρισμού (μεταφορές, διαμονή, DMCs / tour operators / ταξιδιωτικά γραφεία, άλλες επιχειρήσεις που σχετίζονται με τον τουρισμό, όπως π.χ. φορείς που διοργανώνουν συνέδρια και εκθέσεις, κτλ).
4 προτάσεις
Η μελέτη εστιάζει σε 4 βασικές προτάσεις στην πολιτεία και γενικότερα σε όσους χαράσσουν πολιτικές:
- Χάραξη ολοκληρωμένης στρατηγικής σε εθνικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο συγκεκριμένων προορισμών, συμπεριλαμβανομένων και στοχευμένων κινήτρων (οικονομικά, φορολογικά, κτλ), για την ενίσχυση της βιωσιμότητας στον ελληνικό τουρισμό.
- Διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου εθνικού προγράμματος βιώσιμου τουρισμού, που θα περιλαμβάνει συστήματα πιστοποίησης, συγκεκριμένους στόχους βιωσιμότητας, συστήματα και εργαλεία μετρήσεων και αναφορών για τις τουριστικές επιχειρήσεις σε όλο το φάσμα της αλυσίδας αξίας του τουρισμού, καθώς και σύνδεση με εξειδικευμένα κίνητρα.
- Εστίαση στην αποτελεσματική στήριξη των μικρών και πολύ μικρών τουριστικών επιχειρήσεων σε όλους τους τομείς (χρηματοδότηση, εκπαίδευση / ανάπτυξη δεξιοτήτων, ευαισθητοποίηση, μέτρηση και αναφορά δεικτών βιωσιμότητας, πιστοποιήσεις, κτλ) οι οποίες, εξαιτίας του μεγάλου πλήθους τους έχουν σημαντικό αντίκτυπο στα αποτελέσματα του συνόλου του ελληνικού τουριστικού τομέα, τόσο σε θέματα βιωσιμότητας, όσο και ευρύτερα.
- Βελτιστοποίηση του ρυθμιστικού πλαισίου για τη βιωσιμότητα στον ελληνικό τουρισμό.
Τα ευρήματα της έρευνας
Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων δήλωσε ότι εφαρμόζει ήδη. ή προτίθεται να υιοθετήσει άμεσα, τουλάχιστον ένα μέτρο περιβαλλοντικής (80%) και κοινωνικοοικονομικής (77%) βιωσιμότητας. Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις το 7% των επιχειρήσεων που πήραν μέρος στην έρευνα δεν έχει λάβει ή δεν προτίθεται να υιοθετήσει μέτρα και δράσεις περιβαλλοντικής και κοινωνικής υπευθυνότητας.
Οι τομείς, στους οποίους εστιάζουν οι επιχειρήσεις του κλάδου τις βιώσιμες πρακτικές τους, είναι μεταξύ άλλων η διαχείριση της ενέργειας (91%), των απορριμμάτων (61%) και των υδάτινων πόρων (60%). Παράλληλα, δίνουν έμφαση τόσο στον κοινωνικό αντίκτυπο, όσο και στο αποτύπωμά τους, χρησιμοποιώντας τοπικά προϊόντα και υλικά (75%), προσφέροντας θέσεις εργασίας στους κατοίκους των περιοχών δραστηριοποίησής τους (61%) ή/και ενισχύοντας την τοπική επιχειρηματικότητα (60%).
Πέρα από τα παραπάνω, υπάρχει και μια σειρά από ευρήματα στην έρευνα που καταδεικνύουν πως η βιωσιμότητα και οι αντίστοιχες πρακτικές δεν βρίσκονται ακόμα στο επίκεντρο της στρατηγικής και λειτουργίας των ελληνικών τουριστικών επιχειρήσεων, αλλά αποτελούν περισσότερο μια παράπλευρη πρωτοβουλία.
Είναι ενδεικτικό πως το 73% των ερωτηθέντων δεν έχει θέσει στόχο μείωσης των εκπομπών άνθρακα για το 2030, ενώ μόλις το 34% βρίσκεται στη διαδικασία ορισμού κάποιου σχετικού στόχου. Οι μισές επιχειρήσεις (52%) δεν συμμετέχουν σε στρατηγικές συνεργασίες / συμμαχίες για την προώθηση της βιωσιμότητας, ενώ το 60% δεν πραγματοποιεί μετρήσεις σχετικά με τη βιωσιμότητα, με κύριο λόγο το γεγονός ότι δε γνωρίζει πώς και με ποιον τρόπο.
Στο ίδιο πλαίσιο, περίπου το 78% των επιχειρήσεων δεν έχει υιοθετήσει πρακτικές, εργαλεία και πρότυπα αναφοράς βιωσιμότητας, όπως ενδεικτικά το Global Reporting Initiative (GRI) ή τον Οδηγό Δημοσιοποίησης Πληροφοριών ESG του Χρηματιστηρίου Αθηνών και ούτε εκφράζει την πρόθεση να το κάνει στο άμεσο διάστημα. Αντίστοιχα, περισσότερες από τις μισές (55%) από τις ερωτηθείσες επιχειρήσεις δεν έχει οποιαδήποτε πιστοποίηση βιωσιμότητας, ενώ οι μισές (50%) δεν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν κάποια νέα πιστοποίηση.
Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων δεν έχει εντάξει τη βιωσιμότητα στις δομές διακυβέρνησης (82%) και στην οργανωτική τους δομή (84%), ενώ μόνο το 20% θεωρεί ότι παρέχει επαρκή εκπαίδευση για τη βιωσιμότητα στο προσωπικό τους. Σημαντικό είναι να τονιστεί το αρκετά μεγάλο χάσμα μεταξύ των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, με ετήσια έσοδα κάτω των 10 εκατ. ευρώ, και των μεγαλύτερων.
Με βάση τα ευρήματα της μελέτης, οι τουριστικές επιχειρήσεις μικρότερου μεγέθους δυσκολεύονται σημαντικά να αναλάβουν δράσεις που σχετίζονται με τη βιωσιμότητα, κυρίως εξαιτίας της έλλειψης ενημέρωσης και γνώσης, αλλά και χρηματικών και ανθρώπινων πόρων.
Γενικότερα, ο βασικός περιορισμός που αναγνωρίζουν οι ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις αναφορικά με την υλοποίηση περισσότερων επενδύσεων και δράσεων βιωσιμότητας είναι το υψηλό κόστος (62%), ενώ ένα ικανό ποσοστό αναφέρει ότι δεν βρίσκει επαρκείς βιώσιμες λύσεις (28%), δεν μπορεί να τεκμηριώσει την απόδοση των σχετικών επενδύσεων (20%) και δεν γνωρίζει τι είδους βιώσιμες πρακτικές και επενδύσεις θα πρέπει να υλοποιήσει (19%).
Αντίστοιχα, η παροχή περισσότερων φορολογικών και χρηματικών κινήτρων είναι μακράν η πιο δημοφιλής επιλογή (89%) στην ερώτηση αναφορικά με το τι πρέπει να κάνει η πολιτεία για να ενισχύσει τη βιωσιμότητα. Τέλος, η έρευνα εντόπισε μια σημαντική διαφορά μεταξύ της σημασίας που πραγματικά δίνουν οι ταξιδιώτες στη βιωσιμότητα και του τι πιστεύουν για το θέμα αυτό οι ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις.
Ενώ διεθνείς έρευνες (Expedia) δείχνουν ξεκάθαρα την έμφαση που δίνουν οι ταξιδιώτες στα θέματα βιωσιμότητας (το 90% αναζητά βιώσιμες επιλογές όταν ταξιδεύει), μόνο το 45% των ελληνικών τουριστικών επιχειρήσεων θεωρεί ότι οι ταξιδιώτες βασίζουν τις επιλογές τους σε κριτήρια βιωσιμότητας. Αντίστοιχα, μόνο ένα 42% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι οι πελάτες τους είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν υψηλότερες τιμές για βιώσιμες υπηρεσίες και προϊόντα.
Παρόλα αυτά, το βασικότερο κίνητρο που αναγνωρίζουν οι ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις για να προχωρήσουν σε επιπλέον επενδύσεις και δράσεις στον τομέα της βιωσιμότητας, είναι η βελτίωση της εμπειρίας και ικανοποίησης των πελατών (64%), με τη μείωση κόστους (62%) και τη συμμόρφωση με τη νομοθεσία (43%) να ακολουθούν.
Επισημαίνεται εδώ ότι η συγκεκριμένη μελέτη αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη προσπάθεια ανάδειξης της υφιστάμενης κατάστασης και των προκλήσεων σε θέματα βιωσιμότητας για το σύνολο του τουριστικού κλάδου, ενώ η ανάγκη για την ενίσχυση της βιωσιμότητας στον ελληνικό τουρισμό είχε αναγνωριστεί και στο πλαίσιο της μελέτης που εκπόνησε το ΙΝΣETE «Ελληνικός Τουρισμός 2030 – Σχέδια Δράσης», σε συνεργασία με την Deloitte και τη Remaco.
Διαβάστε ακόμη
Πετζετάκις: Το «χρυσό» διαμέρισμα στη Βούλα και το νέο σφυρί για οικόπεδο στο Ηράκλειο (pics)
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ