Του Στέλιου Μορφίδη
Όφελος 7 δισ ευρώ θα μπορούσε να προκύψει για τις τράπεζες από την επιτάχυνση κατά τρία έτη των δικαστικών διαδικασιών και την επίσπευση του χρόνου ρευστοποίησης των ακινήτων που διαθέτουν ως εγγυήσεις για τα «κόκκινα δάνεια».
Αυτό διαπιστώνει η ΤτΕ στην εξαμηνιαία της έκθεση για την κατάσταση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που έδωσε χθες στη δημοσιότητα υπογραμμίζοντας πως όσο αυξάνεται ο χρόνος ρευστοποίησης τόσο απομειώνεται η αξία των εξασφαλίσεων.
Σύμφωνα με την έρευνα στο δικαστικό σύστημα έχουν εγκλωβιστεί επί μακρόν δάνεια ύψους 15,3 δισ ευρώ που είναι στη νομική προστασία του νόμου Κατσέλη, ενώ παράλληλα και η διαδικασία ρευστοποίησης των εξασφαλίσεων είναι εξαιρετικά αργή και άρα περιορίζει τα όποια κίνητρα έχουν οι επενδυτές να τα αγοράσουν.
Οι καταγγελμένες απαιτήσεις του τραπεζικού συστήματος, όπως σημειώνει η έκθεση, ανέρχονταν στο τέλος του 2016 στα 48 δισ ευρώ, το 45% του συνόλου των NPEs και έχουν δείκτη κάλυψης στο 104,7% που αντιστοιχεί σε προβλέψεις ύψους 29 δισ ευρώ και εξασφαλίσεις συνολικού ύψους 21 δισ ευρώ.
Η ρευστοποιήσιμη αξία των εξασφαλίσεων συναρτάται σε απόλυτο βαθμό από τη διάρκεια που θα απαιτηθεί μέχρι την οριστική διευθέτηση της αντιδικίας και με βάση τη μελέτη της ΤτΕ, σε περίπτωση που τα πιστωτικά ιδρύματα επιθυμούσαν την πώληση των NPEs η απομείωση και συνεπώς η ενδεχόμενη ζημία που θα προέκυπτε εξαιτίας της χρονοβόρας διαστικής διαδικασία θα κυμαινόταν από 6 ως 13 δισ ευρώ, δηλαδή από 12% ως 27% της αρχικής τους αξίας, ανάλογα βέβαια με τον εκτιμώμενο χρόνο ρευστοποίησης, από 2 έως 5 έτη.
Σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, ο χρόνος εκκαθάρισης ενός μη εξυπηρετούμενου δανείου διαμορφώνεται στα 3,5 χρόνια – αν και στην πράξη μπορεί να ξεπεράσει και τα πέντε – και είναι ο δεύτερος υψηλότερος χρόνος στην ΕΕ, όπου κατά μ.ο. ο χρόνος εκκαθάρισης είναι στα δύο χρόνια. Πιο αργή είναι η διαδικασία μόνο στη Σλοβακία, φθάνοντας τα 4 χρόνια.
Στην έκθεση υπογραμμίζεται η σημασία της επίσπευσης των δικαστικών ενεργειών που θα πρέπει να αποτελέσουν βασική προτεραιότητα στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων, μετά τη θεσμοθέτηση μιας σειράς άλλων εργαλείων, όπως ο εξωδικαστικός μηχανισμός, η προστασία των τραπεζικών στελεχών, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κοκ.