Απαραίτητα συστατικά κάθε προεκλογικής περιόδου, δεκαετίες τώρα, είναι ο λαϊκισμός και το «σκληρό ροκ». Ο πρώτος βοηθάει στην προσέλκυση αναποφάσιστων και ταυτόχρονα αφελών ψηφοφόρων και το δεύτερο στη συσπείρωση της εκλογικής βάσης των κομμάτων

Οι περισσότερες από τις προεκλογικές υποσχέσεις συνήθως δεν τηρούνται, αφού το στοιχείο που τις χαρακτηρίζει είναι η υπερβολή, ενώ η πόλωση δηλητηριάζει, άνευ λόγου, το εκλογικό σώμα και μειώνει την κρίση του ψηφοφόρου. Ωστόσο, είναι δύο πολιτικές πρακτικές, που με την πάροδο του χρόνου, όχι μόνο έχουν γίνει αποδεκτές από την κοινή γνώμη, αλλά θεωρούνται περίπου αυτονόητες. Εκείνο που δεν πρόκειται να αποδεχθεί ποτέ η κοινωνία, ως προεκλογικό όπλο, είναι η απουσία ηθικής.

Την πρώτη φορά, πριν από τις εκλογές του 2015, πολίτες και πολιτικοί, ανυποψίαστοι για τις πρακτικές που χρησιμοποιούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τη… ρετσινιά «όποιος βουλευτής ψηφίσει Πρόεδρο Δημοκρατίας (Σταύρος Δήμας) είναι αργυρώνητος». Η παγίδα στήθηκε με επαγγελματικό τρόπο, η προσπάθεια ήταν επίμονη και περιελάμβανε «αποδείξεις» με τη μορφή καταγγελιών από τον «γίγαντα» της πολιτικής σκέψης και «αρσενικό παλαιάς κοπής» Παύλο Χαϊκάλη.

Το πολιτικό σύστημα εξασθενημένο από τα μνημόνια και φοβισμένο από την οικονομική και κοινωνική κρίση υπέκυψε στον εκβιασμό. Λόγω της μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας η χώρα οδηγήθηκε μερικούς μήνες νωρίτερα στις κάλπες, οι τροϊκανοί φοβήθηκαν να κλείσουν την αξιολόγηση με την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και επέβαλαν το τρίτο και πιο επαχθές μνημόνιο εκμεταλλευόμενοι την κωμικοτραγική περίοδο Τσίπρα – Βαρουφάκη.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οκτώ χρόνια μετά ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στην ίδια μέθοδο: στη συκοφάντηση των πολιτικών αντιπάλων. Το νέο εργαλείο ονομάζεται «εκβιασμός». Επειδή το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝ.ΑΛ. μπορεί να αποδειχθεί όχι απλώς ρεαλιστικό αλλά και αναγκαίο, εξαιτίας του εκλογικού συστήματος, οι ινστρούχτορες της Κουμουνδούρου θεώρησαν χρήσιμο να το τορπιλίσουν.

Οχι με τις επιδόσεις τους στις κάλπες, πράγμα που θα ήταν θεμιτό, αλλά με τη λάσπη. «Αν συνεργαστούν τα δύο κόμματα, αυτό σημαίνει ότι ο Μητσοτάκης εκβίασε τον Ανδρουλάκη με τις τηλεφωνικές υποκλοπές και ο Ανδρουλάκης αποδέχθηκε τον εκβιασμό και πρέπει να ομολογήσει για ποιο θέμα τον “κρατάει” ο πρωθυπουργός». Αυτό περίπου ήταν η ουσία των ισχυρισμών που διατύπωσε η νέα εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και επανέλαβαν σε διάφορες παραλλαγές πολλά στελέχη του κόμματος, χωρίς να εξαιρείται ο Τσίπρας.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στοιχεία ότι εκδηλώθηκε ή ότι πρόκειται να υπάρξει εκβιασμός ανάμεσα στα δύο κόμματα έπρεπε να το πει δυνατά, παρουσιάζοντας και τις αποδείξεις. Οτιδήποτε άλλο συνιστά έλλειψη πολιτικής ηθικής, υπονόμευση της Δημοκρατίας και ισοδυναμεί με μετατροπή ενός κόμματος εξουσίας σε «πολιτικό υπόνομο». Αν η βούληση της κοινής γνώμης, όπως θα καταγραφεί στις κάλπες, την πρώτη ή τη δεύτερη Κυριακή, οδηγεί σε κυβέρνηση συνεργασίας, ελπίζω ότι δεν είναι οι συκοφαντίες του ΣΥΡΙΖΑ που θα την εμποδίσουν. Εφόσον συμβεί αυτό, θα πρόκειται για ένα τραγικό λάθος, επανάληψη του 2015, που θα αδικεί τα δύο κόμματα, θα ενθαρρύνει τους πολιτικούς συκοφάντες και θα βάλει σε μεγάλη δοκιμασία τη χώρα.

Τέσσερα χρόνια μετά τις εκλογές του 2019 το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξακολουθεί να πολιτεύεται με τακτικές που απορρίπτει η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης και βρίσκει απήχηση μόνο σε ακτιβιστικές μειοψηφίες. Πιθανόν το άγχος που προκαλεί η παγιωμένη διαφορά των 6-8 μονάδων με την κυβέρνηση να αποτελεί κακό σύμβουλο. Πιθανόν το πρόβλημα να εντοπίζεται στο ιδεολογικό γονίδιο του κόμματος. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι μαζί με μια νεανική διαφημιστική καμπάνια με «μπρό…εδρο» και «χάου του» συνυπάρχει ο «ανένδοτος» της δεκαετίας του 1960;

Ακόμη χειρότερα, μπορεί το δίλημμα των προσεχών εκλογών να είναι «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης» και η αποχή από τις κοινοβουλευτικές εργασίες να θεωρείται ευφυής πολιτική κίνηση; Σε ποιους απευθύνεται άραγε; Δεν είναι εκλεγμένος πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης; Και αν επανεκλεγεί την άνοιξη δεν θα έχουμε Δημοκρατία; Και επίσης η αποχή από τις ψηφοφορίες της Βουλής σε τι θα ωφελήσει άραγε τον ΣΥΡΙΖΑ; Θα τον κάνει πιο δημοφιλή στον κεντρώο, διεκδικούμενο από τα κόμματα εξουσίας, χώρο και θα τον οδηγήσει στη νίκη;