Φράσεις ή ακόμη και λέξεις που ακούγονται στο δημόσιο διάλογο την τροφοδοτούν και ταυτόχρονα την «κουμπώνουν» με την τελική ευθεία προς τη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων. Δεν υπάρχει αμφιβολία, πρώτον ότι η κυβέρνηση εισέρχεται σε 20 μέρες στην τέταρτη και τελευταία χρονιά της θητείας της και δεύτερον ότι ο πρωθυπουργός ζυγίζει όλα τα δεδομένα– κάτι που θα κάνει μέχρι το δεκαπενταύγουστο. Ο ίδιος έχει «φροντίσει» να εντάξει στο πλάνο αφενός τον κίνδυνο της ακραίας πόλωσης και μιας διαρκούς τοξικότητας και αφετέρου το «καμπανάκι» του χρόνου λέγοντας ότι «θα ήταν κακό για τη χώρα αυτή η πρόωρη πόλωση να διαρκέσει 10 μήνες»- εννοώντας προφανώς ότι για εκείνον το κρίσιμο διάστημα για τη λήψη αποφάσεων εντοπίζεται γύρω στα τέλη του φετινού Αυγούστου.

Είπε και κάτι άλλο όμως ο πρωθυπουργός στην προχθεσινή συνέντευξή του στην ΕΤ1 που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο: «Πάντα μπορεί να συντρέχουν κάποιοι λόγοι για πρόωρες εκλογές και να υπάρχουν πολύ περισσότεροι λόγοι για τους οποίους να μην πάει κανείς σε πρόωρες εκλογές». Ναι προφανώς, ειδικά αν αυτοί οι λόγοι, αφορούν εκλογικά σενάρια στην τελευταία χρονιά μιας κυβερνητικής θητείας.

Ένας από αυτούς τους λόγους είναι και η «αφορμή», η οποία ενδέχεται να μην έχει ακόμη «ζυγιστεί» επαρκώς αλλά στο ζύγι, ήδη βρίσκεται. Κι αν κάτι σημείωσαν κυβερνητικά στελέχη από την τελευταία συνέντευξη του πρωθυπουργού (προκειμένου να το αξιοποιήσουν στις δημόσιες παρεμβάσεις τους) είναι η αναφορά του στην ευθύνη της αντιπολίτευσης. Μιλώντας συγκεκριμένα για το κλίμα πρόωρης πόλωσης, που ουδέποτε βοήθησε τη χώρα, έσπευσε να αποδώσει την ευθύνη στην αντιπολίτευση- και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη ζητήσει εκλογές δηλώνοντας ότι είναι αναγκαίες όσο ποτέ. Είναι η απόδοση της ευθύνης για το πολωτικό κλίμα στην αντιπολίτευση η αναγκαία και ικανή «αφορμή» για το Μαξίμου, ώστε να προκηρύξει εκλογές μια ώρα γρηγορότερα; Είναι σίγουρα -και πλέον επισήμως- ένας λόγος τον οποίο «κρατά» και θα αξιοποιήσει δεόντως την ώρα του «αιφνιδιασμού».

Ως «βατήρας» μπορεί αδιαμφισβήτητα να αξιοποιηθεί η έξοδος της χώρας τον Αύγουστο –«καλώς εχόντων των πραγμάτων», όπως εξήγησε ο κ. Μητσοτάκης- από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας. Κάποιοι λένε ότι και ο κ. Τσίπρας εξέταζε το 2018 με αφορμή την έξοδο από τα μνημόνια (τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου) σενάρια εκλογών αλλά το Μάτι έκαψε τον σχεδιασμό. Σε κάθε περίπτωση η έξοδος από την ενισχυμένη εποπτεία θα είναι μια σημαντική εξέλιξη για τη χώρα, σε μια περίοδο όμως πρωτόγνωρων και παγκόσμιων αβεβαιοτήτων που προκάλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Μια σημαντική εξέλιξη για τη χώρα θα είναι επίσης η εξασφάλιση επενδυτικής βαθμίδας που ωστόσο θα κριθεί και από το πολιτικό κλίμα- κάτι που γνωρίζουν άπαντες στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό και κάνουν τα κουμάντα τους.

Το σίγουρο είναι ότι η κυβερνητική παράταξη κινείται προς τις εκλογές έχοντας φουλάρει τις μηχανές. Κάθε δημόσια παρέμβαση σε καθημερινή βάση δείχνει ότι το Μέγαρο Μαξίμου θέλει να «θυμίσει» στους πολίτες δράσεις και πρωτοβουλίες (σε όλους τους τομείς) που δημιουργούν προσδοκίες για το επόμενο διάστημα. Επιχειρεί αναμφίβολα μέσα στους δύο πρώτους μήνες του καλοκαιριού να κερδίσει πόντους, να ενισχύσει την δημοσκοπική της εικόνα και να προετοιμάσει το έδαφος για το κυρίως μέρος της προεκλογικής της καμπάνιας.

Είναι επίσης σίγουρο ότι η «αφορμή» που ψάχνει το Μαξίμου συνδέεται καταρχάς και καταρχήν με τον στόχο άνετης επικράτησης από την πρώτη Κυριακή, παρότι η απλή αναλογική δεν αφήνει περιθώρια αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα.  Δεν πορεύεται χαλαρά η κυβερνητική παράταξη προς τις πρώτες εκλογές- αντιθέτως προσδοκά ένα ασφαλές προβάδισμα από τον ΣΥΡΙΖΑ για την τελική μάχη του δεύτερου γύρου και για ένα «αυτοδύναμο» αποτέλεσμα. Προσπαθεί να διαμορφώσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για ένα δεύτερο ημίχρονο αυτοδυναμίας, διαμηνύοντας (για παν ενδεχόμενο) στον κ. Ανδρουλάκη που δήλωσε ότι «ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας» ότι πρωθυπουργό θα βγάλει αναμφίβολα το πρώτο κόμμα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο δρόμο προς τις πρώτες κάλπες θα επιμείνει στην ανάγκη αυτοδύναμης κυβέρνησης (κατά το πρότυπο του 2019) και θα προσπαθήσει να υποβαθμίσει στα μάτια των πολιτών τα σενάρια κυβερνητικών συνεργασιών υποστηρίζοντας ότι τα εσωκομματικά παζάρια είναι επικίνδυνα για τη χώρα, όταν απαιτούνται γρήγορες αποφάσεις. Κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η επιλογή του να «γειώσει» τα σχετικά σενάρια, όταν ρωτήθηκε γι’ αυτά, υπογραμμίζοντας με νόημα ότι «σκεφτείτε τι θα γινόταν αν στον Έβρο έπρεπε να συνομιλήσουμε, να συζητήσουμε και να πάρουμε εγκρίσεις των υπόλοιπων κομματικών μας εταίρων»…

Αλλά για όλα αυτά τα διλήμματα, αποφασίζουν πρώτα οι πολίτες, αν όχι στις πρώτες στις δεύτερες εκλογές….