Οι Ιταλοί δεν είναι συνηθισμένοι σε κυβερνητική σταθερότητα. Πολλοί, όμως, ελπίζουν πως ο Μάριο Ντράγκι θα αποτελέσει την εξαίρεση στον κανόνα.
Ο πρώην διοικητής της ΕΚΤ έχει σταθεροποιήσει την πολιτική σκηνή στη Ρώμη, ακολουθώντας τη ρότα που έχει χαράξει για την έξοδο από την πανδημία και τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις χωρίς τα παρατράγουδα που χαρακτήριζαν τους προκατόχους του.
Ο Ντράγκι δεν ανήκει σε καμία πολιτική παράταξη και διοικεί ως τεχνοκράτης. Ύστερα από το Brexit, η Ευρώπη αναζητά μια τρίτη μεγάλη πολιτική δύναμη που θα ακολουθεί κατά πόδας την ανάπτυξη της Γερμανίας και της Γαλλίας. Με τον Ντράγκι στο «τιμόνι», η Ιταλία έχει έναν ηγέτη ο οποίος έχει την ικανότητα να φέρει τη χώρα και πάλι στο προσκήνιο της ευρωπαϊκής πολιτικής.
De facto ηγέτης
Σημαντικό είναι και το γεγονός πως η αποχώρηση της Μέρκελ μετατρέπει τον Ντράγκι σε de facto ηγέτη της ΕΕ, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή οικονομία. Ο «Σούπερ Μάριο» πρόκειται να εδραιωθεί στη θέση αυτή εάν συνάψει σταθερές σχέσεις συνεργασίας με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και το νέο Γερμανό Καγκελάριο Όλαφ Σολτς, δημιουργώντας ένα τρίο κεντρώων πολιτικών που μπορούν να αλλάξουν την Ευρώπη προς το καλύτερο.
Ο Ντράγκι έχει εμπειρία με τις κρίσεις. Έχασε και τους δύο γονείς του όταν ήταν μικρός, κάτι που τον έκανε να ωριμάσει πρόωρα. Φοίτησε οικονομικά στο ΜΙΤ, ενώ η επαγγελματική του θητεία είχε πολλούς λαμπρούς αλλά δύσκολους σταθμούς: από την Παγκόσμια Τράπεζα, το ιταλικό Υπουργείο Οικονομικών και τη Goldman Sachs, μέχρι την Τράπεζα της Ιταλίας και την ΕΚΤ.
Τώρα πια, όλη η Ιταλία βασίζεται στον Ντράγκι. Η χώρα θα λάβει 191,5 δισ. ευρώ από το ταμείο ανάκαμψης της Κομισιόν, «NextGenerationEU», σε επιχορηγήσεις και δάνεια, με όρο σωρεία μεταρρυθμίσεων. Εάν ο Σούπερ Μάριο επιτύχει εκεί που απέτυχαν πολλοί προκάτοχοί του, θα καταφέρει να αφήσει πίσω του μια κληρονομιά αναδιάρθρωσης και διάσωσης της Ιταλίας. Επίσης, θα επιβεβαιώσει την επιλογή της ΕΕ για τη δημιουργία κοινού ταμείου ανάκαμψης από την πανδημία.
Τα εμπόδια
Ο δρόμος θα είναι δύσκολος. Ο Ντράγκι είναι πολιτικός outsider, χωρίς την υποστήριξη ιστορικού κόμματος και χωρίς την ικανότητα να παρευρίσκεται στα συμβούλιά τους. Σύμφωνα με διπλωμάτη στις Βρυξέλλες που μίλησε στο Politico, «ο Ντράγκι είναι ένας εξαιρετικός στρατηγός, αλλά δεν έχει στρατό».
Οι πρώτοι μήνες της διακυβέρνησής του επίσης υπογράμμισαν την αφέλειά του σε ό,τι αφορά τη διαχείριση γεωπολιτικών κρίσεων. Του πήρε μήνες για την επιδιόρθωση των διπλωματικών σχέσεων με το δύστροπο Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν μετά από την παρέμβαση του δεύτερου στον πόλεμο στη Λιβύη. Κάλεσε, επίσης, τους G20 σε συνάντηση, στην οποία -όμως- δεν παρευρέθησαν οι ηγέτες της Ρωσίας και της Κίνας.
Ο Ντράγκι επίσης πρέπει να παράγει αποτελέσματα το γρηγορότερο δυνατόν καθώς οι γενικές εκλογές στη χώρα έχουν προγραμματιστεί για το 2023. Την ίδια στιγμή, τα γκάλοπ δείχνουν άνοδο της ιταλικής ακροδεξιάς, κάτι που απειλεί τη μεταρρυθμιστική του ατζέντα. Το όνομά του έχει επίσης προταθεί για την ιταλική Προεδρία, θέση η οποία έχει «διακοσμητικό» ρόλο και απλά παρέχει σταθερότητα στην ιταλική δημοκρατία. Η θέση αυτή, όμως, με θητεία 7ετίας, πρέπει να γεμίσει μέχρι τον Ιανουάριο. Το ιταλικό κοινοβούλιο και ο ίδιος ο Ντράγκι τώρα καλούνται να αποφασίσουν: προτιμούν πραγματική ηγεσία λίγων μηνών, ή διακοσμητική ηγεσία πολλών ετών;
Διαβάστε ακόμη:
Taizoon Khorakiwala: Ο Ινδός εκατομμυριούχος που «σαρώνει» στα ελληνικά τρόφιμα
Στο χειρουργείο εκτάκτως ο Χρήστος Σταϊκούρας – Θα παραμείνει στο νοσοκομείο