Αυτός ο αναβρασμός σε όλα τα κόμματα είναι μια πρόοδος διότι μας βγάζει από τον βάλτο
Δεν θέλουν τα κόμματα να αντιληφθούν ότι οι πολίτες που αντιδρούν και δεν ψηφίζουν -περίπου οι μισοί απ’ όσους έχουν δικαίωμα ψήφου- όπως και αυτοί που ψηφίζουν ακραία κόμματα ή ακόμη και γελοία υποκείμενα απλώς δείχνουν την πολύ έντονη αγανάκτησή τους και την απέχθειά τους για τον πολιτικό κόσμο
–Χαίρετε, από προχθές (το βράδυ) αλλά και χθες προβληματίστηκα ιδιαίτερα με τις απανωτές (τυχαία, άραγε;) συνεντεύξεις του Δραγασάκη και του Τσακαλώτου που εντελώς ξεκάθαρα (για όσους στοιχειωδώς διαβάζουν πολιτικά) άφησαν ορθάνοιχτο ένα θέμα που μετά μεγάλου κόπου προσπάθησε να κλείσει ο Τσίπρας προ μηνός: Τον σχηματισμό «κυβέρνησης ηττημένων» δηλαδή από το δεύτερο, το τρίτο […]
Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας με το πιστόλι στον κρόταφο, δεν πρόσφεραν κι ούτε μπορούν να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό και θετικό στη χώρα
Οι 18 έχουν πρωθυπουργό τον αρχηγό του πρώτου κόμματος
Δεν είναι τυχαίο ότι η σύγχρονη Ευρώπη χτίστηκε με κυβερνήσεις συνεργασίας οι οποίες επιβάλλουν διαπραγματεύσεις και συνεννοήσεις προκειμένου να γίνουν προγραμματικές συμφωνίες, δεσμευτικές και με απήχηση στην κοινωνία και τους ψηφοφόρους
Η ψαλίδα άνοιξε ή έκλεισε, ανάλογα με τα γεγονότα, αλλά ποτέ δεν ανατράπηκε. Είναι παγιωμένη, χρονικά και αριθμητικά, από τον Ιούλιο του 2019, με το πολιτικό τοπίο πιο σταθερό από ποτέ
Αυτές οι εκλογές δεν μοιάζουν με όλες τις προηγούμενες, για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, ότι οι κάλπες θα στηθούν με απλή αναλογική και, δεύτερον, ότι υπάρχουν ανοιχτά δύο προβλήματα τεράστιας εθνικής και κοινωνικής σημασίας
ΦΟΡΤΩΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ
