Πενήντα χρόνια τώρα ζούμε με τη φενάκη της απλής αναλογικής και των κυβερνήσεων συνεργασίας. Ενα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος και ανάλογα με τη συγκυρία την προέβαλλε περίπου ως τη «μαγική λύση» που θα αντιμετωπίσει από μόνη της κάθε πολιτικό, οικονομικό ή κοινωνικό πρόβλημα της χώρας.
Υπάρχουν δύο τομείς που επηρεάζουν την ελληνική πραγματικότητα και οι εξελίξεις σε αυτούς δεν είναι καθόλου προβλέψιμες
Παρακολουθώ την εργώδη προσπάθεια του Τσίπρα να υπερασπιστεί το αφήγημα της «προοδευτικής διακυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ», με βάση τον νόμο της απλής αναλογικής που ο ίδιος ψήφισε, και αναρωτιέμαι αν το πιστεύει πραγματικά
Αυτές οι εκλογές δεν μοιάζουν με όλες τις προηγούμενες, για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, ότι οι κάλπες θα στηθούν με απλή αναλογική και, δεύτερον, ότι υπάρχουν ανοιχτά δύο προβλήματα τεράστιας εθνικής και κοινωνικής σημασίας
Δεν αποκλείεται οι κυβερνήσεις συνεργασίας να οδηγήσουν σε διασπάσεις, δημιουργία νέων κομμάτων, μικρότερων, αλλά με πιο ξεκάθαρες ιδεολογικές διαφοροποιήσεις και κοινωνικές αναφορές
Η μοναδική προσδοκία που έχουμε για να ξεφύγουμε από τριτοκοσμικά φαινόμενα είναι τα ψηφιακά έργα για τους δήμους που προβλέπονται στο σχέδιο για το Ταμείο Ανάκαμψης. Αν αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα στοιχειώδη που αφορούν τη σχέση ΟΤΑ - πολίτη μπορεί να γίνουν και τα υπόλοιπα
ΦΟΡΤΩΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ
