Από την πανδημία του κορωνοϊού, μέχρι τα προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα, τον πληθωρισμό, την ενεργειακή κρίση και τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την «τέλεια καταιγίδα» των κρίσεων που πλήττουν την οικονομία.
Όλα αυτά, τη στιγμή που τόσο οι μεγαλύτερες οικονομίες αυτές, όσο και οι μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου επιταχύνουν την ενεργειακή τους μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ).
Η «γεωπολιτική βόμβα» που έσκασε στην Ευρώπη προ 100 ημερών έχει φέρει τη μετάβαση αυτή στο προσκήνιο. Σε δηλώσεις του κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) στο Νταβός την προηγούμενη εβδομάδα, ο επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (ΙΕΑ), Fatih Birol τόνισε πως «βρισκόμαστε στα μέσα μίας παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης».
Κατά τη διάρκεια διαφορετικού πάνελ, η Maria Mendiluce, CEO της We Mean Business Coalition, υπογράμμισε πως «πολλοί νομίζουν πως -δεδομένης της κρίσης- είναι λογική η επένδυση σε υδρογονάνθρακες. Ισχύει το αντίθετο».
Σύμφωνα με τη Mendiluce, το φυσικό αέριο είναι πολύ πιο ακριβό από την ηλιακή ή αιολική ενέργεια. Ένας εκ των κύριων στόχων της Συμφωνίας του Παρισιού για σταθεροποίηση της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου άνω των επιπέδων της προβιομηχανικής εποχής «δεν πρόκειται να επιτευχθεί εάν δεν επιταχύνουμε την ενεργειακή μετάβαση».
Η καθαρή ενέργεια, όπως αναφέρει, παρέχει ενεργειακή ασφάλεια, θέσεις εργασίας, καθαρό και υγιές περιβάλλον, ενώ το κόστος της είναι άκρως ανταγωνιστικό. «Ή τώρα ή ποτέ. Εάν θέλετε να επενδύσετε, θα πρέπει να επενδύσετε σε ΑΠΕ αντί για τους ξεπερασμένους υδρογονάνθρακες».
Σύμφωνα με τον Patrick Allman-Ward, CEO της εταιρείας φυσικού αερίου του Άμπου Ντάμπι, Dana Gas, ο οποίος συνομίλησε με τη Mendiluce στο ίδιο πάνελ: «όπως καταλαβαίνετε, πιστεύω σε μία μεταβατική περίοδο χρήσης φυσικού αερίου και ΑΠΕ για την επίλυση της τρέχουσας ενεργειακής κρίσης. Ναι μεν πρέπει να μεταβούμε σε πράσινη ενέργεια έτσι ώστε να επιτύχουμε τους net zero στόχους μας, αλλά ο άνεμος δε φυσά πάντα και ο ήλιος δε λάμπει συνεχώς. Πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της μετάβασης».
Η ιδέα της χρήσης του φυσικού αερίου ως μεταβατική πηγή ενέργειας δεν είναι κάτι το νέο. Η λίστα με τους επικριτές της ιδέας, όμως, συμπεριλαμβάνει και το Climate Action Network (CAN) το οποίο αποτελείται από 1.500 κοινωνικές οργανώσεις σε πάνω από 130 χώρες.
Τον Μάιο του 2021, το CAN ξεκαθάρισε τη θέση του: «ο ρόλος των υδρογονανθράκων για τη μετάβαση στην ολική χρήση των ΑΠΕ είναι περιορισμένος και δε δικαιολογεί αύξηση της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου ούτε την αύξηση της χρήσης τους ή την επένδυση σε αυτά».
Απαντώντας στον Αllman-Ward, η Mendiluce τόνισε πως «καταλαβαίνω την άποψή σας. Η αγορά ενδέχεται να ζητήσει περισσότερο φυσικό αέριο αυτή τη στιγμή. Αλλά όσο συνομιλώ με εταιρείες που εξαρτώνται από αυτό, τόσο περισσότερο καταλαβαίνω πως προσπαθούν να απεξαρτηθούν. Μπορεί να μην το επιτύχουν σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, αλλά θα το καταφέρουν σε μεσοπρόθεσμο. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αποτελούν μία ανταγωνιστική επιλογή. Εάν επένδυα, θα απέφευγα τις επενδύσεις σε υποδομές υδρογονανθράκων που θα αποδειχθούν αχρείαστες μακροπρόθεσμα».