Η σύγχυση του μύθου με την πραγματικότητα στην Ελλάδα αποτελεί καθημερινό φαινόμενο. Για παράδειγμα την εποχή των cds κάποιοι έλεγαν ότι επενδύθηκαν 60 δισ. ευρώ όταν όλη η αξία ήταν 3 δισ. ευρώ !! Μ αυτούς τους μύθους εξελέγη και ο κ. Καμμένος, που έχει το προνόμιο να πηγαίνει αυθημερόν διακοπές στην Ελβετία. Την ίδια σύγχυση με την πραγματικότητα, εκείνος ο πρωθυπουργός που άφηνε την λαμπάδα μαζί με το πλαστικό στο μανουάλι. Τον Νοέμβριο- Δεκέμβριο του 2009 έλεγε “τι ασχολείστε με τα CDS” αλλά αργότερα δεχόταν το βραβείο Quadriga απο την Deutsche Bank, προφανώς για τις υπηρεσίες του, καθώς μέχρι τον Μαϊο του 2010 είχαν ξεπουληθεί τα ελληνικά ομόλογα απο τις Γερμανικές τράπεζες. Καθημερινό φαινόμενο, λοιπόν,  η σύγχυση των μύθων με την πραγματικότητα.  
Εαν δεν υπήρχε αυτή η σύγχυση, όμως, οι περισσότεροι πολιτικοί θα έμεναν άνεργοι διότι κάτι πρέπει να πουν στο ακροατήριο.

Το ρεπερτόριο ποικίλλει, ανάλογα με το ποιους έχει απέναντι του. Άλλος μας λέει για τις ημέρες του γάλακτος, άλλος για τα πλαστά πτυχία, άλλος για τους δημοσίους υπαλλήλους και πάει λέγοντας. Αυτή την  άρνηση πραγματικότητας ή  διγλωσσία, την πληρώσαμε και την πληρώνουμε καθημερινά ως λαός.   
               

Προ ημερών ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Α. Τσίπρας σε ομιλία του στην νεολαία του Σύριζα εκστόμισε την εξής βαρύγδουπη φράση “Έχουμε αξίες σφυρηλατημένες στους αγώνες και στις θυσίες του λαού μας. Εμάς δε μας εμπνέουν τα κατορθώματα των χρηματιστών, αλλά τα κατορθώματα του λαού μας και των ηρώων του. Όπως ο Άρης, ο Μπελογιάννης, ο Πέτρουλας, ο Λαμπράκης.”
Άλλα λέμε δηλαδή στη νεολαία του Σύριζα, κι άλλα όταν βρισκόμαστε στην εσπερία με τους τραπεζίτες και τους χρηματιστές.
Πλήρης σύγχυση και πάλι. Και με τον Άρη και με τον Άσμουσεν. Όσο κι αν το θέλεις, αυτό δεν κινηματογραφείται ούτε σε ταινία του Μπονουέλ.
Διότι και ο σημερινός πρωθυπουργός και ο κ. Τσίπρας έχουν το ίδιο πρόβλημα. Ή θα είσαι φιλικός με τις αγορές για να αντλείς χρήματα ή θα επιβάλεις μνημόνιο, συμβαίνει 4 χρόνια τώρα. Δεν μπορείς να είσαι φιλικός με τις αγορές, δεν μπορείς να πουλήσεις την μικρή ΔΕΗ, δεν έχεις 180 Βουλευτές, πέρνα από τον πάγκο. Τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Όταν  λοιπόν αποφασίσουμε ως λαός τι θέλουμε, που θέλουμε να πάμε, τι θα παράγουμε, ίσως και να εκλέγουμε αντάξιους πολιτικούς.             
    

Κανείς δεν θυμάται τους αλαλαγμούς διότι εν τω μεταξύ πέρασε ένας ....αιώνας μέτρων μ ένα μόνιμο θύμα: τον ιδιωτικό τομέα, καθώς στον δημόσιο οι λίγοι που απολύθηκαν θα επιστρέψουν   
με δάφνες “ηρώων”.

Όταν συναντούν Έλληνα οι ξένοι επενδυτές γελούν κυριολεκτικά μαζί μας.
Και επειδή θα πείτε ότι, είμαστε υπερβολικοί αυτό συμβαίνει είτε πρόκειται για υπουργό της κυβέρνησης, είτε για στέλεχος της αντιπολίτευσης.

Ο πρώτος θα τους πει τα επιτεύγματα ( λογιστικά ή μη )  και ο δεύτερος θα βγάλει την κασέτα με την σκληρή  λιτότητα του Βερολίνου με ολίγη και από ανθρωπιστική κρίση.            
 
Επί της  ουσίας καμία κουβέντα. Ποιος θα συζητήσει μαζί με τους ξένους για να να γίνει ξανά επενδύσιμη η χώρα;       
 
Ποιός θα τους πείσει να φέρουν τα λεφτά τους στην Ελλάδα ; Οι άνθρωποι που θα το κάνουν θα γίνουν πλούσιοι με τις επενδυτικές τράπεζες διότι ξέρουν καλά τα χρηματοικονομικά, μιλούν δυο- τρεις γλώσσες, και,κυρίως, γνωρίζουν τι θέλουν οι ξένοι επενδυτές.

Εμείς το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως θα τσακωθούμε. Ο κ. Γεωργιάδης είπε ότι βγάλει τα λεφτά του έξω, και ο κ. Τσακαλώτος τον κριτικάρει, αν και έχει τα λεφτά του έξω.  Δηλαδή τρέλα κανονική.  
               
Τα πράγματα είναι πιο απλά. Ο φούρνος ( Ελλάδα ) παλιά έβγαζε 2-3 ψωμιά και τσακώνονταν 10 στην ουρά για να τα πάρουν.  
      
Σύντομα,  ο φούρνος θα αρχίσει να βγάζει 5-6 ψωμιά θα τσακώνονται 20. Εξ ου και ο έντονος τσακωμός. Για την καρέκλα στην κυριολεξία. Η Ιρλανδία, όμως,  έδωσε το παράδειγμα καθώς εκεί κυβέρνηση και αντιπολίτευση βρήκαν κοινή γλώσσα και τώρα η χώρα βρίσκεται εκτός Μνημονίου.

Γιατί λοιπόν η κα  Μέρκελ θα έπρεπε να κάνει δήλωση για το χρέος, όταν Σαμαράς – Τσίπρας δεν μπορούν να μιλήσουν για το πως διαχειριστούν τις ζωές  όλων των μελλοντικών γενιών με το χρέος  ; Δυστυχώς, μάγοι δεν υπάρχουν που θα κάνουν τα ψωμιά 20 και 25 όπως ο Χριστός.

Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο καλύτερα. Υπάρχουν managers  όμως που μπορούν να κάνουν απόθεμα και είτε  να αγοράζουμε 10 καρβέλια, είτε να τα παράγουμε.

Κάπου στην ιστορία του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ο. Τσώρτσιλ αναφέρει ότι, οι Έλληνες και οι Εβραίοι ανταγωνίζονται για το ποια φυλή από τις δυο είναι πιο πολιτικοποιημένη. Όπως προσθέτει όταν βρεθούν κάπου  3 Εβραίοι οι 2 είναι πρωθυπουργοί και ο τρίτος αρχηγός αξιωματικής  αντιπολίτευσης. Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια έχουμε ξεπεράσει κάθε όριο, αφού ορισμένες φορές  φθάνουμε στα όρια της γελοιότητας, αλλά και της ιλαροτραγωδίας.
Και εξηγούμαστε. Αφορμή για το σημερινό άρθρο αποτέλεσε μια σκηνή που είδαμε απ έξω απο το οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην Οδό Αριστείδου. Μια ομάδα φοιτητών απο την ΠΑΣΠ συνεπλάκησαν με μια ομάδα φοιτητών της ΔΑΠ. Μιλάμε, όμως,  για άγριο ξύλο, με μπουνιές, κλωτσιές κλπ.

Ο ένας φοιτητής με  σπασμένα δόντια απο το ξύλο μονολογούσε “ Μου έσπασες τα δόντια. Πως θα φάωq". Ο υπαίτιος του σπασίματος είχε στριμωχτεί απο 5-6 άτομα της “αντίπαλης” παράταξης. Δίπλα στον δρόμο, όλοι παρακολουθούσαν, δίχως να επεμβαίνει κανείς. Κάποιος κύριος προσπάθησε να πάρει το 100 και τότε οι συμπλεκόμενοι εξαφανίστηκαν μέσα σε 1-2 λεπτά.

Ένας καθηγητής έμεινε αποσβολωμένος με την σκηνή. Κανείς δεν μπορεί να τα καταλάβει άλλωστε γιατί οι φοιτητές πρέπει να επιστρέψουν σε αλήστου μνήμης εποχές, όπως τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Το ξύλο στα Πανεπιστήμια δεν είναι το μοναδικό. Μόλις προχθές ένας 46 χρόνος μεταφέρθηκε με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις σ ένα παιχνίδι Γ΄Εθνικής. Ακόμα και στο στοίχημα να βρισκόταν το παιχνίδι τέτοιο μίσος δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί.

Η οργή της κοινωνίας είναι διάχυτη και ξεσπά ακριβώς εκεί όπου θα έπρεπε να εξομαλύνεται.   Μέσα σ' αυτό το νοσηρό κλίμα η πολιτική αντιπαράθεση συνεχίζεται δίχως κανένα όριο, νεκρώνοντας, κυρίως, την  οικονομία.
Άλλωστε όταν μιλάς πολύ δεν πράττεις.  

Στην πλευρά της κυβέρνησης έχουμε κινδυνολογίες από τον ίδιο τον πρωθυπουργό  (για τις τράπεζες), εφόσον εκλεγεί ο ΣYΡΙΖΑ. Όσο για τον τελευταίο, όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δέχεται τέτοια εμπεριστατωμένη κριτική εξ αριστερών ( κ. Κ. Λαπαβίτσας ) για το πρόγραμμα,  του Σύριζα τότε σε τι να επιχειρηματολογήσουν οι αντίπαλοι; Μέσα σε μια πρόταση, ούτε καν σε παράγραφο, ο οικονομολόγος του Σύριζα διαλύει την σεισάχθεια για τα κόκκινα δάνεια. Μια και μιλάμε για “κόκκινα” δάνεια, όσο δεν ξεκαθαρίζει το πολιτικό τοπίο ο καιρός περνά και οι ζημίες αυξάνονται με τις τράπεζες να ζητούν νέα κεφάλαια. Η συνέπεια : Οι τράπεζες κοκκινίζουν, οι επιχειρήσεις δεν πληρώνουν τους προμηθευτές ( όπως  συμβαίνει ήδη σε μεγάλες ) και τότε  οι ιδιοκτήτες αρχίζουν να σκέπτονται ξανά τις απολύσεις.               

            
Με λίγα λόγια, όμως:  Δεν μπορούμε να δώσουμε ραντεβού στην κα Μέρκελ κάτω απο το πεύκο όπως έκανε ο παλιός έμπορος Γεραμάνης στους πιστωτές του. Ο έμπορος είχε πει σ όλους τους πιστωτές πως θα βρίσκεται κάτω απο το πεύκο την ίδια ώρα.  Ραντεβού στις τρεις. Φυσικά δεν πήγε ποτέ. Απο τότε βγήκε η φράση : “Που θα πάρεις τα χρήματα. Απο του Γεραμάνη το πεύκο ; “  Συνεπώς, όποιος πιστεύει ότι, δεν θα αλλάξει απόψεις κατά 360 μοίρες ο κ. Τσίπρας είναι μακριά νυκτωμένος. Άλλωστε το ίδιο έκανε και ο κ. Σαμαράς. Οι κωλοτούμπες της αντιπολίτευσης  θα είναι μέσα στην νύκτα ( overnight ). Γιατί τέτοια φασαρία λοιπόν ; Επειδή όλοι γνωρίζουν ότι η καγκελάριος μπορεί να ζητήσει και υπογραφή της αντιπολίτευσης για το χρέος, ας μην λένε μεγάλα λόγια. Ένα είναι βέβαιο. Οι δικοί μας θα πάνε στου Γεραμάνη το πεύκο, όχι στις τρεις, αλλά απο τις 10 το πρωϊ.     


*** Υ. Γ Αν δεν ανοίξει την συζήτηση για το χρέος την ερχόμενη Τρίτη η Μέρκελ, τότε τα πράγματα  είναι άσχημα αφού τα ομόλογα των 300 δισ. ευρώ είναι διεθνούς δικαίου.