Ίσως να έχει έρθει η ώρα που οι ιθύνοντες θα πρέπει να σταματήσουν να υποκύπτουν σε αυτό που έχει καταστρέψει τελικά πιο πολύ εμάς τους ίδιους από τους κυβερνώντες μας: τις γενναίες αποφάσεις που δεν λαμβάνονται ποτέ
Δεν θα 'θέλα να είμαι ούτε τρίχα στο πέτο των δημάρχων των Νοτίων προαστίων.
Καλά λένε πως άλλο να τ' ακούς κι άλλο να τα βλέπεις. Η κακή τύχη τα 'φερε να χρειαστώ για πρώτη φορά να εξυπηρετηθώ από δημόσιο νοσοκομείο και μάλιστα στα επείγοντα. Όχι ότι περίμενα και κόκκινο χαλί, αλλά τέτοιο... χάλι δεν το φανταζόμουν.
Μέχρι τώρα, μάς έδιναν να καταλάβουμε πως ισοδυναμεί σχεδόν με ποινικό αδίκημα να έχουμε ακίνητο, καταθέσεις στην τράπεζα, αυτοκίνητο, σπίτι στο χωριό, χωράφια από τον παππού, πετρέλαιο για να ζεσταθούμε, φροντιστήριο για να στείλουμε τα παιδιά μας κλπ. κλπ.
Γίνεται η Δραπετσώνα να γίνει... Χάιντ Παρκ ή, άντε, Μύκονος; Κι όμως ναι, θα μπορούσε.
Εν μέσω αστραπών και βροντών, αλλά με όλη την καλή διάθεση να βοηθήσει, όπως λέει, έρχεται στη χώρα ο Ολάντ.
Για ποιο λόγο βγήκε ο υπουργός Οικονομικών και είπε ευθαρσώς κάτι που κυκλοφορούσε ούτως ή άλλως ως δυσμενές σενάριο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών;
Και ναι... η Ιστορία της Αριστεράς ξαναγράφεται, όπως ένας δεξιόχειρας χρησιμοποιεί το χέρι του για να γράψει: από αριστερά προς τα δεξιά.
ΦΟΡΤΩΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ
